Pokrzywka

Pokrzywka ma alergiczny charakter pochodzenia; wysypki na skórze i błonach śluzowych przypominają ślady po oparzeniach, podobne do tych spowodowanych przez pokrzywę. Inną nazwą tej choroby jest „gorączka pokrzywy”. Przejawia się w postaci czerwonych pęcherzy wylewających się na skórę. Przyczyny uli są różnorodne. Pokrzywka może działać w dwóch formach:

• jako niezależny przejaw każdej reakcji alergicznej na określony alergen;
• w wyniku innej choroby, wyrażonej w takiej reakcji organizmu.

Obrzęk tkanki łącznej skóry z powodu rozwijającego się procesu zapalnego jest częstym czynnikiem: pokrzywka w tym przypadku nie jest omijana. Często pokrzywka może wystąpić z obrzękiem Quinckego, który sam w sobie jest rodzajem reakcji alergicznej. Według statystyk co trzecia osoba, głównie kobiety, miała pokrzywkę przynajmniej raz w życiu, a co druga osoba wykazywała minimalne objawy pokrzywki. Przedział wiekowy - są to pacjenci w wieku od 20 do 50 lat włącznie, chociaż pojedyncze przypadki odnotowuje się zarówno u dzieci, jak i osób starszych.

Na liście chorób częstotliwość objawów pokrzywki alergicznej zajmuje drugie miejsce po astmie oskrzelowej.

Wszystkie objawy choroby są zwykle podzielone na kilka postaci: ostre, nawracające, przewlekłe. W takim przypadku objawy i czas trwania choroby są różne..

Ostra pokrzywka trwa od 15 dni do kilku tygodni. Najczęściej jego występowanie i rozwój wiąże się z przyjmowaniem pokarmów, leków lub obecnością zakaźnych czynników drażniących. Czynnikiem sprawczym ostrej pokrzywki może być również ukąszenie owada..

Przewlekła pokrzywka często występuje w połączeniu z obrzękiem Quinckego, który wpływa na układ oddechowy, twarz, ręce, nogi itp. I może trwać do kilku miesięcy. Przewlekła pokrzywka rozwija się na tle postępującego raka, procesów zapalnych w wątrobie, nerkach i przewodzie pokarmowym. Ta postać występuje również w czasie ciąży, szczególnie w obecności zatrucia. Plamy pojawiają się na rękach i nogach oraz innych częściach ciała.

Nawracająca (nawracająca) pokrzywka wyraża się w występowaniu wysypki pokrzywkowej o różnych rozmiarach i kształtach.

Pokrzywka nie jest chorobą zakaźną; nie można jej zarazić od innej osoby. W większości przypadków choroba nie powoduje dużego niepokoju, dlatego pacjenci nie konsultują się z lekarzem, gdy pojawią się charakterystyczne pęcherze. Nie ma powodu do szczególnego alarmu, nawet w przypadku przewlekłej pokrzywki z ostrej postaci. Jak pokazuje praktyka, pokrzywka przewlekła mija w ciągu sześciu miesięcy.

Pokrzywka wymaga bardziej ostrożnego podejścia do obrzęku gardła, w takim przypadku konieczna jest pomoc medyczna. Z reguły wystarczy jeden rok na całkowite zniknięcie choroby.

Przyczyny i mechanizm rozwoju pokrzywki

Początek choroby zawsze wiąże się z uwolnieniem do krwi dużej ilości histaminy, która powstaje w organizmie w kontakcie z dowolnym alergenem. Ta manifestacja może wywołać ukąszenia owadów, bakterie, grzyby, niektóre pokarmy itp..

Pokrzywka może wystąpić przy pierwszym kontakcie lub po wielokrotnym kontakcie z alergenem choroba objawia się wystarczająco wysokim stężeniem przeciwciał we krwi.

Przyczyny pojawienia się i rozwoju pokrzywki mogą również obejmować zaburzenia metaboliczne, przedłużoną ekspozycję na światło słoneczne lub zimno, przyjmowanie aspiryny, antybiotyków i niektórych innych leków. Jednak zdecydowanie nie wszystkie przyczyny zostały odkryte, dlatego eksperci są stale zaangażowani w badania tej choroby alergicznej. Aby przepisać odpowiednie leczenie, konieczne jest dokładne ustalenie prawdziwej natury pojawienia się pokrzywki.

Ostra pokrzywka, której objaw jest podobny do reakcji alergicznej, najczęściej występuje z powodu ekspozycji na niektóre alergiczne podrażnienia. W takim przypadku należy mówić o nadwrażliwości organizmu. Alergeny wywołujące przejaw ostrej pokrzywki obejmują niektóre pokarmy: ryby, jaja, owoce morza, orzeszki ziemne itp. Obejmuje to również ostre infekcje wirusowe, a także choroby reumatyczne, które mogą powodować rozwój ostrej postaci. Penicylina, aspiryna i niektóre inne leki mogą wywoływać pokrzywkę. Wreszcie, ta postać choroby może wystąpić z powodu bezpośredniego kontaktu z alergenem: rośliny, pyłki, ślina zwierzęca, lateks itp. Leczenie pokrzywki w tej postaci należy natychmiast zastosować.

Czynniki wywołujące przewlekłą pokrzywkę u dorosłych nie są dobrze poznane. Eksperci przypisują to pochodzeniu autoimmunologicznemu, w tym przypadku najprawdopodobniej dochodzi do naruszenia aktywności układu odpornościowego. Przypadki przewlekłej pokrzywki u dzieci są dość powszechne. W tym przypadku pojawia się również wykwalifikowane leczenie: pokrzywka przechodzi bez pozostawiania konsekwencji.

Współczesna medycyna, biorąc pod uwagę proces pojawienia się samej choroby, dzieli pokrzywkę na kilka odrębnych gatunków. Są to mechaniczne i spontaniczne odmiany choroby, których objawy pokrzywki i leczenie są ściśle od siebie zależne. Identyfikacja pokrzywki spontanicznej zwykle nie powoduje problemów i zwykle dzieli się mechaniczną na osobne podgatunki. Dla każdego rodzaju pokrzywki leczenie dobiera się indywidualnie.

Pokrzywka dermograficzna, której pojawienie się powoduje efekt mechaniczny, pojawia się po: tarciu, stałym kontakcie z odzieżą lub innymi przedmiotami.

Promienie słoneczne mogą powodować reakcję alergiczną w postaci słonecznej postaci choroby. Przyczyną pokrzywki cholinergicznej może być zwiększone pocenie się, nadmierna aktywność fizyczna, duszność w pomieszczeniu lub stres. W tym przypadku mówimy o pojawieniu się precyzyjnych pęcherzy i obrzęku Quinckego.

Niektóre osoby cierpią na pokrzywkę akwageniczną, powstającą w wyniku kontaktu z wodą niezależnie od jej temperatury i wyrażoną nie tylko pojawieniem się pęcherzy, ale także uczuciem silnego swędzenia. W kontakcie z ogrzewanym przedmiotem może wystąpić pokrzywka termiczna..

Ukąszenia komarów, robaków lub pcheł mogą prowadzić do pojawienia się grudkowej postaci choroby, której objawami są małe guzkowe wysypki skórne. Zimne jedzenie, kontakt z zimnymi przedmiotami lub długi pobyt na mrozie czasami prowadzą do tak zwanej zimnej pokrzywki.

Pokrzywka adrenergiczna wywołana stresem jest raczej rzadką odmianą choroby. Na skórze pojawiają się pęcherze z białawymi obrzeżami. W niektórych przypadkach izolowana jest również pokrzywka pokarmowa, której istnienia wielu lekarzy nie rozpoznaje. Jednak z powodu obecności toksyn w organizmie, po przyjęciu jakiegokolwiek pokarmu, może pojawić się również tego rodzaju choroba..

Jeśli dana osoba jest chora na pokrzywkę, musi wiedzieć zarówno o samej chorobie, jak io przyczynach jej wystąpienia. Taki pacjent musi zawsze mieć przy sobie odpowiedni dokument, który wskazuje na samą diagnozę i zalecenia lekarza prowadzącego.

Objawy kliniczne pokrzywki

Głównym objawem są pęcherze na skórze w różnych częściach ciała. Chorobę można wyrazić w postaci oparzenia uzyskanego po kontakcie z pokrzywą lub śladu pozostawionego po ukąszeniu owada. W obu przypadkach plamy stają się czerwone.

Wyraźne objawy obejmują wysypkę. Jednocześnie same wysypki mogą wyglądać raczej chaotycznie, ale mogą być również symetryczne. Wysypki mogą różnić się rozmiarem i ilością: duże lub małe, pojedyncze lub wielokrotne.

Jeśli chodzi o elementy samej wysypki, mogą migrować na powierzchnię skóry. Objawy obejmują częste swędzenie, czasem bolesne odczucia. Takie elementy wysypki z reguły całkowicie znikają same lub w wyniku leczenia.

Rozpoznanie pokrzywki

Rozpoznanie każdej choroby, szczególnie alergicznej, takiej jak pokrzywka, powinien wykonać wyłącznie specjalista. Pacjent potrzebuje konsultacji z dermatologiem lub alergologiem. Jeśli chodzi o leczenie pokrzywki u dorosłych, jest to ściśle związane z prawidłową diagnozą, chociaż często powoduje to trudności, ponieważ mechanizm choroby, prawdziwe przyczyny choroby we współczesnej medycynie nie są w pełni zrozumiałe.

Podczas diagnozy wymagane jest poddanie się niektórym testom dermatologicznym, a także określenie obecności przeciwciał we krwi. Trudność polega na tym, że czasami objawy pokrzywki są podobne do innych chorób, w tym świerzbu, rumienia wielopostaciowego, zapalenia naczyń pokrzywki itp..

Leczenie pokrzywki

Niestety, obecnie nie opracowano radykalnych metod szybkiego pozbycia się objawów choroby. W takim przypadku dziecko z pokrzywką powinno otrzymać nieco inne leczenie niż osoba dorosła.

Leczenie pokrzywki u dorosłego pacjenta zwykle obejmuje cykl przyjmowania immunomodulatorów i leków przeciwhistaminowych. Za pomocą tego ostatniego wyleczone są zarówno ostre, jak i przewlekłe postacie. Jeśli choroba ma postać przewlekłą, wymagane są immunomodulatory. Z reguły oprócz leków na leczenie pokrzywki można przepisać, oprócz leków, lewatywy oczyszczające, post terapeutyczny, lekkie ćwiczenia fizyczne i dokładną pielęgnację skóry w postaci zabiegów wodnych. Właściwa dieta jest bardzo ważna. Jeśli pokrzywka jest prawdziwa, wysypki po takim leczeniu są zmniejszone lub całkowicie znikają. Jeśli pęcherze pozostaną na skórze, może to być pseudoalergiczna forma, a manifestacja tego rodzaju ma nie tylko fizjologiczny, ale także psychosomatyczny charakter, w tym przypadku wymagana jest pomoc nie tylko dietetyka, ale także psychologa.

Leczenie pokrzywki u dzieci odbywa się w podobny sposób, ale leki należy starannie dobierać, ponieważ dziecko ma mniejszą wagę niż dorosły. Podczas leczenia choroby u dzieci należy dokładnie podejść do wyboru diety i definicji diety. Jeśli dziecko cierpi na swędzenie z pokrzywką, można użyć wcierania i okładów z ziół, a do szybkiego wyeliminowania choroby użyj priiotics i enterosorbentów.

Pokrzywka

Co to jest?

Pokrzywka jest chorobą alergiczną, której głównym objawem jest pojawienie się na błonach śluzowych i powłoce pęcherzykowej skóry. Podobna reakcja organizmu powstaje w wyniku pewnego podrażnienia. Pokrzywka to grupa chorób, które mają jeden wspólny objaw - pęcherze, które ciągle swędzą i mają wyraźne rozróżnienie. Wznoszą się ponad powierzchnię zaczerwienionej skóry, wielkość takich pęcherzy może wynosić kilka milimetrów i kilka centymetrów.

Główną cechą tej dolegliwości jest to, że pokrzywka, której objawy objawiają się bardzo szybko, może podobnie szybko zniknąć po odpowiednim leczeniu. Tak więc choroba czasami udaje się rozwinąć i zniknąć w ciągu kilku godzin.

Rodzaje pokrzywki

Eksperci rozróżniają kilka różnych rodzajów tej choroby, kierując się przyczynami, które wywołały jej rozwój. Jeśli osoba podatna na objawy reakcji alergicznych złamała dietę, występuje alergia pokarmowa. Osobno lekarze rozróżniają zimne, mechaniczne, słoneczne formy pokrzywki. Pokrzywka cholinergiczna rozwija się jako reakcja autonomicznego układu nerwowego na ekspozycję na ciepło lub wysiłek fizyczny. Stosuje się także termin „pokrzywka demograficzna”, która rozwija się również pod wpływem czynników etiopatogenetycznych i jest fizyczną postacią choroby..

Biorąc pod uwagę charakterystykę przebiegu choroby, lekarze rozróżniają formy ostre i przewlekłe. Przewlekła nawracająca pokrzywka rozwija się na tle infekcji. Pokrzywka pigmentowa jest wynikiem patologicznych procesów komórek skóry. To, jak wygląda pokrzywka w tym przypadku, zależy od intensywności trwających procesów. Czasami może to być bardzo wyraźne niebiesko-czerwone plamy.

Próbując ustalić, czym jest pokrzywka i jak rozwija się ta choroba, specjaliści czasami diagnozują „pokrzywkę idiopatyczną”. Taka reakcja alergiczna objawia się bez wyraźnego powodu, ponadto podobna sytuacja występuje dość często. W takim przypadku leki (maść, kremy itp.) Mogą nie mieć pozytywnego wpływu na stan pacjenta..

Pokrzywka podczas ciąży występuje stosunkowo często. Taka alergia u kobiet w ciąży może być zarówno wynikiem ekspozycji na alergen opisany powyżej, jak i reakcją na zmiany hormonalne w ciele przyszłej matki.

Przyczyny pokrzywki

Każda substancja może służyć jako alergen, który wywołuje rozwój pokrzywki. Mogą to być produkty, pyłki kwiatów i leki. Ponadto pokrzywka u dzieci i dorosłych czasami objawia się po ukąszeniu owada lub w wyniku narażenia organizmu ludzkiego na infekcję. Nawet produkty mikrobiologiczne mogą wywołać rozwój pokrzywki. Aby zapobiec wystąpieniu takiej reakcji alergicznej w przyszłości, ważne jest ustalenie, co dokładnie spowodowało wystąpienie pokrzywki. W niektórych przypadkach normalna obserwacja będzie skuteczna, ale czasami pacjent musi przeprowadzić serię badań laboratoryjnych.

Rozwój ostrej pokrzywki najczęściej występuje w wyniku narażenia na leki, żywność, ukąszenia owadów lub infekcje. Przewlekła postać pokrzywki objawia się w wyniku niektórych patologicznych procesów zachodzących w narządach wewnętrznych pacjenta. Ponadto przewlekła postać pokrzywki występuje z zaburzeniami układu nerwowego. W klasyfikacji postaci choroby wyróżnia się pokrzywkę fizyczną, która występuje jako reakcja na ciepło, zimno, ciśnienie, ekspozycję na światło słoneczne, wibracje, wysiłek fizyczny.

Ze względu na niektóre czynniki etiologiczne chemicznie aktywne substancje gromadzą się w tkankach ludzkich, na przykład histamina, która zwiększa przepuszczalność ścian naczyń. W związku z tym naczynia włosowate rozszerzają się, pojawia się obrzęk warstwy brodawkowatej skóry właściwej, w wyniku czego pacjent ma pęcherze na skórze.

Nie do końca rozszczepione produkty białkowe czasami działają jak alergeny, które przenikając do krwi, indukują wytwarzanie przeciwciał przeciwko niektórym produktom spożywczym. Ponadto reakcja alergiczna może wywoływać toksyny zawierające zepsute jedzenie, toksyczne substancje, które powstają w ciele pacjentów z zapaleniem jelita grubego, a także u osób z niewydolnością nerek. Może również wystąpić alergia bakteryjna. W procesie występowania pokrzywki ważnym czynnikiem są zaburzenia czynnościowe układu nerwowego. Tak więc pokrzywka cholinergiczna objawia się podnieceniem nerwowym z powodu uwolnienia acetylocholiny.

Pokrzywka rozwija się z powodu zwiększonej przepuszczalności naczyń mikrokrążenia i późniejszego rozwoju obrzęku wokół naczyń. Pęcherze z pokrzywką - konsekwencja nadwrażliwości, która występuje na tle podwyższonego poziomu stężenia substancji biologicznie czynnych.

Pokrzywka to dermatoza alergiczno-toksyczna, która ma pochodzenie polietiologiczne.

Jako czynniki o znaczeniu patogenetycznym należy zauważyć współistniejące choroby - przewlekłe zakażenie ogniskowe, inwazja robaków pasożytniczych, dyskinezy żółciowe, zaburzenia przewodu pokarmowego, alergie na leki.

W medycynie przyczyny pokrzywki dzielą się na egzogenne (farmakologiczne, pokarmowe, fizyczne, temperaturowe) i endogenne (patologia narządów wewnętrznych).

Objawy pokrzywki

Objawy pokrzywki objawiają się głównie patologicznymi formacjami na skórze. W rzadszych przypadkach takie formacje pojawiają się na błonach śluzowych. Mogą to być pęcherze o różnych rozmiarach, które wznoszą się powyżej poziomu skóry, mają różowy odcień, obrzękliwy, gęsty kształt. Kontury pęcherzy mogą być okrągłe lub grube, czasem są blade w środku.

Zwyczajowo rozróżnia się kilka różnych rodzajów pokrzywki. W ostrej postaci choroby pokrzywka nagle dotyka osoby, a jednocześnie rozwija erupcje pokrzywki, bardzo silne swędzenie. Pojawiające się pęcherze wyróżniają się jasnoróżowym odcieniem, mają różne rozmiary. W tym samym czasie blister jest matowy w środku, a na krawędziach ma różowy kolor. Kształt blistrów może być okrągły lub całkowicie nierówny. W niektórych przypadkach takie pęcherze mogą łączyć się w jedną strefę. Taki proces dla pacjenta jest obarczony ogólnym pogorszeniem jego stanu: istnieje tak zwana gorączka pokrzywy. Ostra pokrzywka może wystąpić na błonach śluzowych podniebienia, języka, krtani i warg. Z reguły ta postać choroby występuje jako reakcja alergiczna na niektóre pokarmy lub leki. W niektórych przypadkach pokrzywka, której objawy przejawiają się bardzo ostro, występuje po szczepieniach, wprowadzeniu niektórych leków, transfuzji krwi.

Tak zwana sztuczna pokrzywka jest nietypową postacią tej choroby, która charakteryzuje się pojawieniem się wysypki na skórze o liniowym kształcie. W takim przypadku pacjenci nie skarżą się na swędzenie. Ta postać pokrzywki występuje u ludzi głównie w wyniku podrażnienia mechanicznego.

Jeśli pacjent ma wysoką wrażliwość organizmu na alergeny, w takim przypadku może wystąpić przewlekła nawracająca pokrzywka. Podobną formę pokrzywki wywołuje przewlekła infekcja, problemy z przewodem pokarmowym lub inne przyczyny. Często rozwija się na tle przewlekłych chorób zakaźnych - zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie migdałków itp..

Okresowo dochodzi do nawrotu choroby, w której na skórze pojawiają się pęcherze, remisje, które trwają przez różne okresy czasu. Wraz z pojawieniem się pęcherzy osoba odczuwa swędzenie, jego temperatura może wzrosnąć i mogą wystąpić bóle głowy. Swędzenie jest czasami tak silne, że pacjent cierpi na zaburzenia snu i zaburzenia nerwicowe.

W ostrym ograniczonym obrzęku Quinckego (tak zwana pokrzywka olbrzymia) następuje gwałtowny rozwój ograniczonego obrzęku skóry, a także podskórnej tkanki tłuszczowej twarzy. Policzki, usta i powieki nagle puchną; narządy płciowe mogą również puchnąć. Ogólny wygląd skóry zmienia się: nabiera białego lub różowego koloru, staje się gęsto elastyczny. Podczas rozwoju obrzęku Quinckego może wystąpić zwężenie i uduszenie..

Jeśli dana osoba cierpi na pokrzywkę słoneczną, objawy tej choroby pojawiają się w okresie letnim. Zasadniczo ta dolegliwość objawia się u kobiet. Szczególnie często pokrzywka słoneczna towarzyszy chorobie wątroby, a także występuje u osób z zaburzeniami metabolizmu porfiryny i bardzo wrażliwych na promieniowanie ultrafioletowe. W przypadku pokrzywki słonecznej wysypki pokrzywkowe pojawiają się na obszarach skóry, które pozostają otwarte w bezpośrednim świetle słonecznym. Zasadniczo w tym przypadku cierpią ręce i twarz. Pokrzywka słoneczna jest rodzajem fotodermatozy. Jeśli osoba cierpiąca na tę dolegliwość długo pozostaje na słońcu, to oprócz wysypek czasami rozwija także ogólną reakcję ciała, w której zaburzona jest aktywność serca i oddychanie. Możliwy szok.

Inną postacią choroby jest pokrzywka na zimno (inna nazwa to alergia na przeziębienie). W takim przypadku uszkodzenie skóry występuje po dłuższej ekspozycji na zimno. Przyczyną wysypki jest za dużo krioglobuliny. Są to przeciwciała gromadzące się w ciele..

Pierwotna i wtórna zimna pokrzywka są podzielone. Wtórna postać pokrzywki występuje w wyniku reakcji alergicznej na produkty metaboliczne pojawiające się w skórze w wyniku ekspozycji na niską temperaturę. Zimna pokrzywka występuje również z powodu indywidualnych cech budowy ciała.

Aby potwierdzić diagnozę zarówno pokrzywki słonecznej, jak i zimnej, pobiera się próbkę narażenia ze skóry.

W przypadku pokrzywki kontaktowej, która jest rodzajem alergicznego zapalenia skóry, osoba rozwija pęcherze natychmiast po kontakcie z niektórymi antygenami. W niektórych przypadkach organizm reaguje na taki kontakt z uogólnioną wysypką pokrzywki.

Rozpoznanie pokrzywki

Z reguły diagnoza ostrej pokrzywki jest dość prosta, zarówno alergolog-immunolog, jak i lekarz ogólny mogą to zrobić. Ale w niektórych przypadkach, aby wybrać odpowiednią terapię, konieczne jest określenie alergenu. Można go rozróżnić za pomocą szeregu specjalnych badań. Autoprzeciwciała można izolować za pomocą markerów wirusa Epsteina-Barra i zapalenia wątroby typu B. U pacjenta wykonuje się również ogólne i szczegółowe badanie krwi, moczu, skóry i wątroby. Czasami wymagana jest biopsja skóry..

Jeśli pacjent ma oznaki patologii układowej, musi przeprowadzić testy reumatologiczne. Faktem jest, że elementy urtikarny i urtikaropodobnye mogą występować w innych chorobach, dlatego ważne jest dokładne badanie pacjenta.

Diagnozę różnicową przeprowadza się w przypadku dermatozy Dühringa, ponieważ w przypadku tej choroby obserwuje się podobne objawy.

Leczenie pokrzywki

Istnieje pewna grupa leków, które skutecznie zatrzymują reakcję alergiczną i są stosowane w leczeniu pokrzywki. Działanie takich leków polega na uwalnianiu histiminy, która jest jednym z bezpośrednich sprawców alergii. Takie leki należą do grupy leków przeciwhistaminowych.

Jeśli pacjent przejawia ostrą postać choroby, która została sprowokowana przez spożycie jedzenia lub leków, leczenie pokrzywki w tym przypadku obejmuje stosowanie środków przeczyszczających, leków nadwrażliwych, a także leków przeciwhistaminowych. Jeśli występuje bardzo silny atak, zatrzymuje się go poprzez wprowadzenie adrenaliny, leków kortykosteroidowych. Leczenie pokrzywki u dzieci i dorosłych odbywa się również zewnętrznie za pomocą środków przeciwświądowych: alkoholowego roztworu mentolu, nagietka, kwasu salicylowego.

Aby wyleczyć przewlekłą formę choroby, konieczne jest przede wszystkim określenie czynnika etiologicznego. W przypadku wykrycia alergenu należy przeprowadzić swoiste uczulenie, oczyszczenie ognisk infekcji, pozbyć się robaków, wyleczonych chorób przewodu pokarmowego itp..

Jeśli wykrycie alergenu nie jest możliwe, pacjent jest leczony w szpitalu. Jest przepisywany specjalnej diecie eliminacyjnej, w której post jest wskazany na trzy do pięciu dni. Obecnie można spożywać tylko wodę..

Jeśli dana osoba ma naruszenie układu nerwowego, przepisuje się jej leczenie uspokajające. Jednocześnie korzystanie z ekscytujących produktów i produktów jest zabronione..

Do leczenia pokrzywki słonecznej stosuje się środki fotouczulające (Plaquenil, Delagil).

Jeśli u pacjenta wystąpi obrzęk Quinckego, konieczne jest ustalenie, który alergen spowodował chorobę i szybkie jego wyeliminowanie. Następnie pacjentowi przepisuje się leczenie przeciwhistaminowe.

Aby zmniejszyć silne swędzenie, stosuje się maści zawierające leki przeciwhistaminowe i hormony glikokortykosteroidowe, a także 3% roztwór kwasu borowego.

U pacjentów z przewlekłą nawracającą postacią choroby pokrzywkę leczy się po pełnym i dokładnym badaniu ciała. Być może w tym przypadku przede wszystkim konieczne będzie leczenie współistniejących patologii i chorób zakaźnych. Często w tym przypadku stosuje się plazmaferezę i enterosorpcję..

Leczenie pokrzywki na zimno polega na stosowaniu leków przeciwhistaminowych i hemosorpcji.

Aby ustalić ogólne procesy metaboliczne w ciele, ćwiczy się przyjmowanie preparatów żelaza, witamin, podchlorynu sodu itp..

Jako metody pomocnicze stosuje się terapię zewnętrzną, dla której doskonale nadają się środki ludowe. Są to wywary z rumianku i seria kąpieli; przygotowują również kąpiele z otrębów, skrobi. Stosuje się również maści z hormonami kortykosteroidowymi..

Oprócz opisanych metod leczenia ważnymi punktami kompleksowego leczenia pokrzywki są optymalny schemat snu i odpoczynku, dieta oraz normalizacja ogólnego stanu zdrowia.

Pokrzywkę u dzieci leczy się tymi samymi metodami, co u dorosłych. Jednak leczenie u dzieci tej choroby powinno być wykonywane wyłącznie przez lekarza. Rodzice muszą zapewnić przestrzeganie diety, w której produkty zawierające substancje biologicznie czynne są wyłączone z diety. Zastosowanie lewatywy oczyszczającej u dziecka pozwala w niektórych przypadkach zapewnić, że ciało zostanie oczyszczone z alergenu. Wymagane są również leki przeciwhistaminowe..

Manifestacje pokrzywki podczas ciąży nie wpływają na rozwijający się płód. Ale aby wyeliminować takie objawy, lekarz przepisuje przyszłe matki leki przeciwhistaminowe. Praktykuje się także stosowanie kremów chłodzących i nawilżających, które nieco zmniejszają swędzenie. Zaleca się noszenie wygodnej luźnej odzieży, częstsze branie prysznica.

Niezależnie od objawów klinicznych choroby prawidłowy schemat odpoczynku i odżywiania jest ważny w leczeniu pokrzywki u dzieci i dorosłych.

Istnieją również środki ludowe stosowane w leczeniu pokrzywki..

Na dotknięte obszary skóry można zastosować wstępnie przygotowany balsam z olejków eterycznych z lawendy, niebieskiego rumianku (po dwie krople) i olejków eterycznych z nieśmiertelnika, mięty pieprzowej (po jednej kropli). Aplikuj produkt kilka razy dziennie i utrzymuj do całkowitego wchłonięcia. Również tradycyjna medycyna zaleca kąpiel w wywar ze świeżych lub suchych pokrzyw, biorąc wewnątrz napar z mięty pieprzowej.

HIVES

Ryc. 1. Klasyfikacja chorób alergicznych. Europejskie Stowarzyszenie Alergologii i Immunologii Klinicznej (2001) Pokrzywka jest jedną z najczęstszych chorób skóry charakteryzującą się występowaniem wysypki skórnej, pierwszej

Pokrzywka jest jedną z najczęstszych chorób skóry charakteryzujących się pojawieniem się wysypki skórnej, której podstawowym elementem jest blister (patrz ryc. 1).

Według badań epidemiologicznych przeprowadzonych w USA, przynajmniej raz w życiu pokrzywkę obserwuje się u 15–25% populacji, a pokrzywka ma charakter przewlekły w 25% przypadków. Badania epidemiologiczne przeprowadzone w różnych krajach wykazały, że częstość występowania pokrzywki przewlekłej w populacji ogólnej wynosi 0,1–3% (patrz tabela 1). Na przykład badania populacyjne przeprowadzone w Niemczech wskazują, że około 1,3% populacji cierpi na przewlekłą pokrzywkę [7], a alergiczne postacie przewlekłej pokrzywki występują u mniej niż 5% pacjentów.

Ponadto, podczas gdy dzieci i młodzież częściej cierpią na ostrą pokrzywkę, przewlekła pokrzywka występuje częściej u osób w wieku od 20 do 40 lat..

Tradycyjnie rozróżnia się ostre i przewlekłe formy pokrzywki. Rozpoznanie ostrej pokrzywki sugeruje czas trwania choroby krótszy niż sześć tygodni. Przewlekła pokrzywka charakteryzuje się występowaniem swędzących pęcherzy codziennie (lub prawie codziennie) przez ponad sześć tygodni.

Zgodnie z nową nomenklaturą chorób alergicznych zaproponowaną przez Europejską Akademię Alergologii i Immunologii Klinicznej (2001) [6] pokrzywkę wywołaną przez mechanizmy immunologiczne określa się jako „pokrzywkę alergiczną”, a jeśli choroba jest wywoływana przez przeciwciała IgE, proponuje się użycie terminu „pokrzywka pośredniczona przez IgE „. Przewlekłą pokrzywkę należy uważać za niealergiczną, dopóki nie zostanie udowodnione zaangażowanie mechanizmów immunologicznych (patrz ryc. 2).

Reakcje alergiczne leżą u podstaw patogenezy większości pacjentów z ostrą pokrzywką i, przeciwnie, rzadko powodują codzienne objawy w przewlekłym przebiegu choroby..

Ostra pokrzywka

Ostra pokrzywka rozwija się w wyniku reakcji alergicznej na pokarmy (orzechy, jaja, ryby, owoce morza) lub leki (penicylina, aspiryna i inne niesteroidowe leki przeciwzapalne). U dzieci ostra pokrzywka może być związana z infekcją wirusową (patrz tabela 2).

Przewlekła pokrzywka

U zdecydowanej większości pacjentów z przewlekłą pokrzywką przyczyna choroby pozostaje nieznana, to znaczy pokrzywka jest idiopatyczna [4]. Obecnie wyróżnia się następujące postacie przewlekłej pokrzywki (patrz tabela 3).

Pokrzywka spowodowana czynnikami fizycznymi

Przyczyny pokrzywki fizycznej to: narażenie na wysokie i niskie temperatury, światło słoneczne, ciśnienie, wibracje, kontakt z wodą, aktywność fizyczna.

Pokrzywka fizyczna obejmuje: cholinergiczną, przeziębieniową, słoneczną, akwageniczną, wibracyjną, opóźnioną pokrzywkę wywołaną ciśnieniem i dermografizm.

Pokrzywka autoimmunologiczna

Obecnie aktywnie wprowadza się stosunkowo nową koncepcję, zgodnie z którą przewlekła pokrzywka ma charakter autoimmunologiczny..

Od dawna znana jest wysoka częstość występowania autoimmunologicznego zapalenia tarczycy u pacjentów z przewlekłą pokrzywką (głównie u kobiet) [1, 4].

Według amerykańskich naukowców czynność tarczycy (wzrost lub spadek T3, TSH) jest upośledzona u 19% pacjentów z przewlekłą pokrzywką. Poziom przeciwciał przeciwko tyroglobulinie był zwiększony u 8% pacjentów z przewlekłą pokrzywką, poziom przeciwciał przeciwko peroksydazie tarczycy wynosił 5%, a wzrost poziomu obu przeciwciał odnotowano u 14% pacjentów. Ogólnie wyższy poziom przeciwciał przeciwtarczycowych stwierdza się u 27% pacjentów z przewlekłą pokrzywką [1, 4].

Obecnie ustalono, że u 30–52% pacjentów z przewlekłą pokrzywką określa się funkcjonalne autoprzeciwciała przeciwko receptorowi IgE o wysokim powinowactwie i immunoglobulinom klasy IgE. Jednocześnie przeciwciała przeciwko receptorowi IgE o wysokim powinowactwie są czynnikiem wywołującym przewlekłą pokrzywkę u około 25–40% pacjentów, a przeciwciała anty-IgE u około 5–10% pacjentów.

W surowicy pacjentów z przewlekłą pokrzywką autoprzeciwciała przeciwko receptorowi IgE o wysokim powinowactwie aktywują bazofile lub komórki tuczne poprzez wiązanie z receptorem, co prowadzi do histaminoliberizacji i powoduje objawy kliniczne pokrzywki. Zdolność funkcjonalnych autoprzeciwciał do aktywacji komórek skóry tucznej i bazofili została udowodniona podczas eksperymentów in vivo i in vitro. In vivo pokazano rozwój pęcherza i przekrwienia w wyniku śródskórnego wstrzyknięcia autologicznej surowicy, a in vitro uwalnianie histaminy z bazofilów zdrowych dawców pod wpływem surowicy pacjentów z przewlekłą pokrzywką idiopatyczną (CIC).

Fakty te stały się podstawą nowej koncepcji, która pojawiła się w ostatniej dekadzie, zgodnie z którą u pewnej kategorii pacjentów przewlekła pokrzywka jest chorobą autoimmunologiczną [4].

Pokrzywka może być niezależną postacią nozologiczną, a także może być objawem wielu chorób (patrz tabela 4).

Kluczowe znaczenie w patogenezie pokrzywki ma degranulacja komórek tucznych. Wiadomo, że komórki tuczne pacjentów z przewlekłą pokrzywką mają zwiększoną zdolność do degranulacji. Ponadto nadmierną reaktywność komórek tucznych skóry u pacjentów z przewlekłą pokrzywką można uznać za zjawisko przejściowe, ponieważ stan komórek tucznych wraca do normy po remisji choroby..

Mechanizmy aktywacji komórek tucznych

Czynniki immunologiczne i nieimmunologiczne mogą powodować aktywację komórek tucznych skóry w pokrzywce..

Mechanizmy immunologiczne są pośredniczone przez specyficzne receptory na błonie komórkowej. Następujące specyficzne receptory zaangażowane w aktywację komórek tucznych są prezentowane na powierzchni komórek tucznych: receptor o wysokim powinowactwie dla przeciwciał IgE, receptory C3a i C5a, receptory dla cytokin itp. Aktywacja komórek tucznych przez te receptory pociąga za sobą natychmiastowe uwolnienie wstępnie wytworzonych mediatorów komórek tucznych ( „Wczesna faza” odpowiedzi zapalnej), która z kolei po kilku godzinach powoduje zajęcie różnych komórek zapalnych, w tym eozynofili, neutrofili i bazofili. Ta odpowiedź zapalna jest definiowana jako odpowiedź „późnej fazy”..

Aktywacja komórek skóry tucznej może jednak nastąpić bez udziału mechanizmów immunologicznych (patrz tabela 5). Niektóre substancje (np. Kodeina) powodują degranulację komórek tucznych w skórze, co prowadzi do rozwoju pokrzywki.

W ostrej pokrzywce dominujące są zwykle mechanizmy aktywacji komórek tucznych, w których pośredniczy IgE. W pokrzywce przewlekłej możliwe są również immunologiczne mechanizmy aktywacji komórek tucznych (z autoimmunologiczną postacią choroby). Jednocześnie działanie dobrze znanych niespecyficznych czynników wyzwalających przewlekłą pokrzywkę (stres emocjonalny, okres przedmiesiączkowy, alkohol, narkotyki, czynniki fizyczne itp.) Jest realizowane poprzez nieimmunologiczną aktywację komórek tucznych.

Aktywacji komórek skóry tucznej w pokrzywce towarzyszy uwolnienie od nich mediatorów i tworzenie się pęcherzy. Mediatory farmakologiczne uwalniane z komórek tucznych skóry powodują przekrwienie, swędzenie, zwiększoną przepuszczalność naczyń krwionośnych skóry, co ostatecznie prowadzi do powstania wysypki pokrzywkowej.

W patogenezie pokrzywki główną rolę odgrywa histamina, która jest zawarta w granulkach komórek tucznych i jest wydzielana w wyniku ich degranulacji. Hipotezę dotyczącą centralnej roli histaminy w pokrzywce potwierdzają następujące obserwacje kliniczne i eksperymentalne. Po pierwsze, przy śródskórnym podaniu histaminy powstaje reakcja skórna, podobna do wysypki obserwowanej z pokrzywką. Po drugie, w przypadku pokrzywki zwiększa się miejscowa liberalizacja histaminy w skórze. Ostatecznie skuteczność kliniczna leków przeciwhistaminowych u pacjentów z pokrzywką wskazuje również na patogenetyczne znaczenie histaminy..

Na początku ubiegłego wieku Tomas Lewis opisał reakcję skórną z śródskórnym podaniem histaminy, przebiegającą w trzech etapach:

• początkowe przekrwienie w miejscu wstrzyknięcia w wyniku rozszerzenia naczyń;
• dalszy rozwój pęcherza z powodu zwiększonej przepuszczalności naczyń, wysięków i obrzęków;
• powstawanie przekrwienia o większej średnicy w wyniku rozszerzenia naczyń krwionośnych z powodu odruchu aksonu z powodu uwolnienia substancji P ze skóry C nieadrenergicznych niecholinergicznych włókien nerwowych.

Eksperymentalne modelowanie reakcji pęcherza przez śródskórne podanie histaminy wykazało, że pęcherze częściej znikają po kilku minutach i tylko w rzadkich przypadkach trwają kilka godzin. W tym samym czasie erupcje pokrzywki u wielu pacjentów z przewlekłą pokrzywką utrzymują się przez 12 godzin lub dłużej. Zjawisko to wynika z działania dodatkowych mediatorów, a komórki tuczne mogą być również źródłem niektórych z nich. Istnieje pewne podobieństwo między profilem histologicznym pęcherzy urtikarny a wysypkami późnej fazy. Oczywiście inne mediatory (prostaglandyny, leukotrieny, bradykinina, czynnik aktywacji płytek krwi, neuropeptydy), oprócz histaminy, również odgrywają rolę w patogenezie przewlekłej pokrzywki.

Objawy kliniczne

Wysypkom Urtikar towarzyszy świąd, bladość z naciskiem i reprezentują ograniczony obrzęk skóry brodawkowatej. Cechą pokrzywki jest szybki początek i szybkie usunięcie pęcherzy (w ciągu 24 godzin) bez tworzenia elementów wtórnych.

Wysypki z pokrzywką mogą mieć dowolne miejsce, w tym skórę głowy, dłoni i podeszew. W obszarze głowy i szyi zwiększa się liczba komórek skóry tucznej na jednostkę powierzchni w porównaniu z innymi obszarami skóry, dlatego pokrzywka i świąd tej lokalizacji charakteryzują się większą intensywnością.

Przewlekłej pokrzywce w 50% przypadków towarzyszy obrzęk Quinckego. Pokrzywka i obrzęk Quinckego charakteryzują się obrzękiem tkanek, podczas gdy obrzęk powierzchowny prowadzi do klinicznych objawów pokrzywki, a głębszy obrzęk skóry i tkanki podskórnej prowadzi do obrzęku Quinckego. Ponadto w przypadku obrzęku Quinckego możliwe jest uszkodzenie błon śluzowych różnych narządów i układów (oddechowego, pokarmowego, moczowego, nerwowego itp.). Obrzęk Quinckego może prowadzić do zniekształcenia twarzy (obrzęk warg, powiek, małżowiny usznej) i powodować niebezpieczne uszkodzenie krtani.

Różne formy przewlekłej pokrzywki mają swoje własne charakterystyczne cechy. Objawy kliniczne u pacjentów z przewlekłą pokrzywką, niezależnie od zaangażowania mechanizmów autoimmunologicznych, są takie same. Niemniej jednak niektórzy autorzy zauważają cięższy przebieg choroby u pacjentów z przewlekłą pokrzywką autoimmunologiczną [1]. Ci pacjenci mają wyższe wskaźniki swędzenia i wysypki, obserwuje się tendencję do uogólnienia wysypki. W przypadku pokrzywki fizycznej (z wyjątkiem opóźnionej pokrzywki spowodowanej ciśnieniem) charakterystyczny jest rozwój wysypki, która pojawia się po ekspozycji na bodziec fizyczny i trwa nie dłużej niż 2 godziny.

Należy podkreślić, że czas trwania ostrej pokrzywki wynosi kilka dni, podczas gdy pokrzywka przewlekła charakteryzuje się długim nawracającym przebiegiem z okresowymi zaostrzeniami. Czas trwania choroby może być inny. Pomimo złagodzenia objawów spowodowanego leczeniem farmakologicznym, niektórzy pacjenci cierpią na tę chorobę od lat..

Znaczny materiał kliniczny został nagromadzony na naturalnym przebiegu przewlekłej pokrzywki. Tak więc, według angielskiego badacza R. Championa, u 20% pacjentów z przewlekłą pokrzywką choroba trwa do 10 lat. Stwierdzono również, że 50% pacjentów z przewlekłą pokrzywką przez trzy miesiące cierpiało na tę chorobę przez co najmniej trzy lata. A 40% pacjentów z przewlekłą pokrzywką z historią choroby przez ponad sześć miesięcy jest bardziej prawdopodobne, że utrzyma objawy pokrzywki w ciągu następnych 10 lat.

Spontaniczna remisja przewlekłej pokrzywki (z leczeniem lub bez) występuje:

• u 50% pacjentów w ciągu sześciu miesięcy od wystąpienia choroby;
• u 20% pacjentów w ciągu trzech lat od wystąpienia choroby;
• 20% przez pięć lat od wystąpienia choroby;
• 2% przez 25 lat od początku choroby.

Ponadto co drugi pacjent z przewlekłą pokrzywką ze spontaniczną remisją rozwija co najmniej jeden nawrót choroby.

Badanie pacjentów z przewlekłą pokrzywką przeprowadza się na podstawie międzynarodowego konsensusu w sprawie definicji, klasyfikacji i diagnozy pokrzywki, przyjętego w 2001 r. [1].

Wstępne badanie pacjentów z przewlekłą pokrzywką obejmuje szczegółowy wywiad, badanie fizykalne i przesiewowe testy laboratoryjne.

W trakcie zbierania wywiadu konieczne jest zbadanie cech i lokalizacji wysypki pokrzywkowej u tego pacjenta, aby wyjaśnić wyzwalacze, codzienny wzór wysypki i czas istnienia pojedynczego pęcherza.

Rozpoznanie pokrzywki podczas badania fizykalnego zwykle nie jest trudne dla klinicysty. W takim przypadku należy zwrócić szczególną uwagę na cechy wizualne wysypki pokrzywkowej, na obecność typowych objawów, takich jak gorączka, limfadenopatia, powiększenie wątroby i śledziony, obrzęk stawów.

Ponieważ reakcje za pośrednictwem IgE są głównie zaangażowane w patogenezę ostrej pokrzywki, wszyscy pacjenci z ostrą pokrzywką wymagają badania alergologicznego. Jednak wielu badaczy uważa to za niepraktyczne i stosuje je jako rutynową metodę diagnostyczną przesiewową u pacjentów z przewlekłą pokrzywką przy braku odpowiedniego wywiadu [2, 3]. Ponadto odnoszą się do faktu, że częstość atopii wśród pacjentów z przewlekłą pokrzywką nie przekracza tej w populacji ogólnej [3, 4, 5]. Dlatego należy zalecić badanie alergologiczne pacjentów z przewlekłą pokrzywką zgodnie ze wskazaniami.

Diagnoza i poszukiwanie potencjalnych przyczyn rozwoju przewlekłej pokrzywki są dość trudne dla klinicysty (patrz tabela 6). Znaczenie szczegółowego badania pacjentów z przewlekłą pokrzywką tłumaczy się potrzebą wykluczenia poważnych chorób, których objawem może być pokrzywka (na przykład zapalenie wątroby, chłoniak, toczeń rumieniowaty układowy, guzy odbytnicy, nerek, przewodu pokarmowego itp.).

Dalsze badanie pacjentów z przewlekłą pokrzywką zależy od wyników wstępnego badania pacjenta. Konkretne testy laboratoryjne powinny być wybierane na podstawie hipotez diagnostycznych: na przykład przeprowadzenie testu pochłaniającego alergię z lateksem w celu wykrycia swoistych przeciwciał IgE przeciwko lateksowi u technika laboratoryjnego skarżącego się na objawy nieżytu nosa i pokrzywki występujące podczas pracy. Przy wzroście szybkości sedymentacji erytrocytów i danych anamnestycznych wskazujących na zapalenie stawów może być konieczne określenie przeciwciał przeciwjądrowych. U pacjentów w podeszłym wieku z utratą masy ciała i limfadenopatią należy wykluczyć chłoniaka. Wskazania dotyczące historii trzymania zwierząt domowych lub podróżowania do krajów w Azji i Afryce, a także obecności eozynofilii we krwi obwodowej, sprawiają, że wskazane jest poszukiwanie inwazji pasożytniczej. Jeśli podejrzewa się nadreaktywność suplementów diety, należy wykonać doustne prowokujące testy kontrolowane placebo z suplementami diety. Ponadto należy pamiętać, że pacjenci z przewlekłą pokrzywką, u których wysypka trwa dłużej niż 24 godziny, są poddawani biopsji skóry, aby wykluczyć zapalenie pokrzywkowego zapalenia naczyń.

Według Warrena Heymanna, badanie przesiewowe poziomu przeciwciał przeciwtarczycowych (przeciwciał przeciwko peroksydazie tarczycy i tyroglobulinie) w przewlekłej pokrzywce powinno zostać przeprowadzone u kobiet i pacjentów z historią chorób autoimmunologicznych i patologii tarczycy w wywiadzie rodzinnym.

Rozpoznanie przewlekłej pokrzywki autoimmunologicznej ma fundamentalne znaczenie dla dalszego leczenia patogenetycznego. Standaryzowany test śródskórny z autologiczną surowicą jest zalecany jako metoda przesiewowa do diagnozowania przewlekłej pokrzywki autoimmunologicznej (patrz ryc. 2). Obecnie test histaminolibracji bazofili dawcy pod wpływem surowicy pacjentów z przewlekłą pokrzywką jest uważany za „złoty” standard w określaniu funkcjonalnych przeciwciał w przewlekłej pokrzywce autoimmunologicznej.

Pokrzywkę fizyczną rozpoznaje się na podstawie danych anamnestycznych i odpowiednich testów prowokacyjnych (patrz tabela 7). W przypadku pacjentów z izolowaną pokrzywką fizyczną dalsze badanie nie jest wymagane.

Należy zauważyć, że u większości pacjentów z przewlekłą pokrzywką badanie instrumentalne i laboratoryjne nie ujawnia przyczyny choroby, w tych przypadkach pokrzywka przewlekła jest uważana za idiopatyczną.

Diagnostyka różnicowa

Należy pamiętać, że w przypadku niektórych chorób skóry, którym towarzyszy histaminoliberizacja, wysypki pokrzywkowe mogą występować jako element obrazu klinicznego, co może prowadzić do błędów w diagnozie (patrz tabela 8).

Główną chorobą z rozpoznaniem różnicowym jest pokrzywkowe zapalenie naczyń. Rzeczywiście, zapalenie naczyń pokrzywkowych może objawiać się erupcjami pokrzywki, które czasami są błędnie rozpoznawane jako normalna pokrzywka. Podczas gdy pokrzywkowe zapalenie naczyń jest często klinicznym objawem poważnych chorób (na przykład kolagenoz, wirusowego zapalenia wątroby itp.). Kliniczne cechy pokrzywkowego zapalenia naczyń przedstawiono w tabeli 9.

Wysypkom z pokrzywkowym zapaleniem naczyń zwykle towarzyszą typowe objawy (bóle stawów, gorączka o niskiej złośliwości, ból brzucha itp.). Inne objawy ogólnoustrojowe są reprezentowane przez kłębuszkowe zapalenie nerek, zapalenie błony naczyniowej oka, zapalenie nadtwardówki, zaburzenia płucne i neurologiczne. Ponadto możliwe jest połączenie obrzęku naczynioruchowego i zapalenia naczyń pokrzywki (do 42% pacjentów), więc ten zestaw objawów nie może służyć jako kryterium diagnozy różnicowej.

U pacjentów z przewlekłą pokrzywką ze szczególnymi cechami erupcji pokrzywki (patrz tabela 9), jeśli podejrzewa się kolagenozę lub jeśli układ dopełniacza jest uszkodzony, biopsja skóry jest wskazana w diagnostyce różnicowej pokrzywkowego zapalenia naczyń, ponieważ ostateczne rozpoznanie pokrzywkowego zapalenia naczyń jest dokonywane wyłącznie histologicznie. Zapalenie naczyń Urtikar różni się od zwykłej pokrzywki rozwojem stanu zapalnego i martwicy naczyń krwionośnych. Podczas biopsji obserwuje się następujący obraz histologiczny: w ścianach żył potylicznych stwierdza się fragmentację leukocytów (leukocytoklazja) i złogi fibrynoidów, co wskazuje na leukocytoklastyczne zapalenie naczyń.

Potwierdzenie diagnozy za pomocą biopsji skóry poprzez określenie histologicznych objawów zapalenia naczyń wydaje się być niezwykle ważne, ponieważ ci pacjenci wymagają badania w celu wykrycia tocznia rumieniowatego układowego lub innych chorób autoimmunologicznych, stopnia zajęcia nerek lub innych narządów wewnętrznych.

Główną cechą wyróżniającą rumień wielopostaciowy jest polimorfizm wysypki (plamki, grudki, elementy „docelowe”, elementy wyraźnie pęcherzowe i czasami wysypki pokrzywkowe). Choroba występuje po hipotermii, przeziębieniach, zjawiskach nieżytowych wiosną lub jesienią i charakteryzuje się okresem prodromalnym (gorączka, ból stawów, mięśni itp.). W diagnostyce różnicowej wydaje się ważne, aby poszczególne elementy z rumieniem wielopostaciowym nie znikały okresowo, ale pozostały niezmienne. Ponadto wysypki charakteryzują się rozmieszczeniem głównie w okolicy kończyny. Wysypkom częściej towarzyszy pieczenie, podczas gdy typowe wysypki pokrzywkowe swędzą. Do postawienia diagnozy może być potrzebna biopsja skóry..

Pemfigoid pęcherzowy to autoimmunologiczna torbielowata dermatoza, w której powstają kompleksy immunologiczne na antygeny błony podstawnej. W przypadku pęcherzowatego pęcherzyca charakterystyczne są uogólnione wysypki pęcherzowe. W tym samym czasie wczesnym wysypkom z pęcherzowym pęcherzycą często towarzyszy swędzenie i może mieć wyraźny składnik pokrzywkowy. Przy ograniczonej postaci choroby ewolucja pokrzywki w pęcherzowe elementy może być nieobecna. W takich sytuacjach biopsja skóry wokół elementów z późniejszym barwieniem immunofluorescencyjnym do wykrywania złogów przeciwciał IgG i dopełniacza na błonie podstawnej ma wartość diagnostyczną.

Opryszczkowe zapalenie skóry jest pęcherzową dermatozą, w której wczesne wysypki mają również składnik pokrzywkowy. Wysypki charakteryzują się polimorfizmem, silnym świądem, pogrupowane (opryszczkowe), symetryczny układ. Ewolucja wysypki jest charakterystyczna z tworzeniem się pęcherzyków i krost z wysypki pokrzywkowej, a następnie pojawieniem się elementów wtórnych. W diagnostyce immunofluorescencyjnej odkłada się przeciwciała IgA w błonie podstawnej dotkniętych obszarów skóry..

Przyjęcie międzynarodowego porozumienia w sprawie leczenia pokrzywki przewlekłej w 2001 r. Przyczyniło się do opracowania jednolitego podejścia do leczenia pokrzywki przewlekłej (patrz tabela 10) [2].

Postępowanie z pacjentami z przewlekłą pokrzywką i obrzękiem Quinckego obejmuje programy edukacyjne dla pacjentów, środki niefarmakologiczne (eliminacja itp.) Oraz leczenie farmakologiczne [2].

Pacjent z przewlekłą pokrzywką powinien być w pełni świadomy swojej choroby. W przypadku idiopatycznej postaci choroby należy poinformować pacjenta, że ​​nie ma potrzeby dalszego badania.

Wszyscy pacjenci z pokrzywką i obrzękiem Quinckego powinni unikać przyjmowania kwasu acetylosalicylowego i innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych, ponieważ leki te zaostrzają istniejącą pokrzywkę w 50% przypadków.

U takich pacjentów należy również wykluczyć stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny, ponieważ rozwój obrzęku Quinckego może być efektem ubocznym tych leków..

Przede wszystkim w leczeniu pokrzywki konieczne jest wykluczenie czynnika sprawczego i niespecyficznych czynników wyzwalających, co niestety nie zawsze jest możliwe, ponieważ u większości pacjentów czynnik przyczynowy pozostaje nieznany. Często przyczyną rozwoju pokrzywki jest stosowanie niektórych pokarmów. Jednak rzadko uzyskuje się dowody, że przewlekła pokrzywka jest rzeczywiście spowodowana alergią na produkty spożywcze. Częściej przy przewlekłej pokrzywce obserwuje się reakcje pseudoalergiczne na naturalne składniki, z których składają się produkty, aw niektórych przypadkach na dodatki do żywności. W takich przypadkach wskazana jest dieta z niską zawartością naturalnych i sztucznych histaminolibratorów. Warto zauważyć, że w przypadku ostrej pokrzywki w przypadku reakcji pośredniczonych przez IgE wykluczenie przyczynowo znaczących alergenów prowadzi do ustąpienia objawów pokrzywki w ciągu 24–48 godzin, podczas gdy poprawa stanu reakcji pseudoalergicznych u pacjentów z przewlekłą pokrzywką zajmuje od dwóch do trzech tygodni. Ponadto należy unikać niespecyficznych czynników uruchamiających (np. Gorącej kąpieli lub alkoholu)..

Podstawowa terapia przewlekłej pokrzywki odbywa się za pomocą leków przeciwhistaminowych. Leczenie pokrzywki jest dość trudne, ponieważ leki przeciwhistaminowe nie są skuteczne u wszystkich pacjentów ze względu na udział innych mediatorów wraz z histaminą w patogenezie przewlekłej pokrzywki..

Przede wszystkim należy wyjaśnić pacjentowi, że całkowite wyeliminowanie pokrzywki nie zawsze jest możliwe. Terapia powinna mieć na celu osiągnięcie stopnia kontroli swędzenia, który pozwoliłby pacjentowi żyć stosunkowo wygodnie, pracować i utrzymywać aktywność społeczną, pomimo pojedynczych wysypek pokrzywkowych.

Warto zauważyć, że skuteczność kliniczna leków przeciwhistaminowych jest znacznie wyższa, gdy są one przepisywane w celach profilaktycznych niż w przypadku intensywnych wysypek. Dlatego konieczne jest dostosowanie czasu przyjmowania leków przeciwhistaminowych do codziennego wzoru wysypki w przewlekłej pokrzywce u każdego pacjenta.

Stosowanie klasycznych leków przeciwhistaminowych jest ograniczone przez niepożądane skutki uboczne tych leków. Klasyczne uspokajające leki przeciwhistaminowe mogą nie tylko powodować senność, ale także zmieniać czas reakcji odruchowej ośrodkowego układu nerwowego, powodować ogólne zahamowanie ośrodkowego układu nerwowego, porównywalne z działaniem alkoholu. Inne skutki uboczne klasycznych leków przeciwhistaminowych obejmują zawroty głowy, zaburzenia koordynacji, niewyraźne widzenie, podwójne widzenie i objawy paradoksalnej stymulacji ośrodkowego układu nerwowego. Wszystkie te działania niepożądane obserwuje się częściej u młodych i starszych pacjentów. Aktywność padaczkowa może wystąpić u pacjentów predysponowanych do padaczki, ponieważ leki przeciwhistaminowe łatwo przenikają przez barierę krew-mózg, wiążą się z receptorami H1-histaminy w mózgu (z dużym powinowactwem) i obniżają próg aktywności epi. Efekty antycholinergiczne, takie jak suchość błon śluzowych, zatrzymanie moczu, kołatanie serca, lęk i zwiększone ciśnienie śródgałkowe, są determinowane przez atropowe działanie antagonistyczne blokerów H1 na receptory muskarynowe. Ponadto bezpieczeństwo klasycznych leków przeciwhistaminowych u kobiet w ciąży nie zostało udowodnione, ponieważ leki te łatwo przechodzą przez łożysko. W związku z tym większość klasycznych leków przeciwhistaminowych sklasyfikowanych przez FDA jako kategoria C może być stosowana u kobiet w ciąży tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści przewyższają spodziewane ryzyko dla płodu..

Obecnie nowe nie uspokajające leki przeciwhistaminowe są nadal uważane za pierwszy wybór w leczeniu pokrzywki. Leki te (loratadyna, cetyryzyna, ebastyna, feksofenadyna, desloratadyna) mają znaczące zalety w porównaniu z lekami klasycznymi, ponieważ w przeciwieństwie do tych ostatnich nie mają niepożądanego wpływu na ośrodkowy układ nerwowy. Ponieważ nowe leki przeciwhistaminowe nie mają wielu skutków ubocznych charakterystycznych dla leków pierwszej generacji, można je stosować w większych dawkach (z wyjątkiem leków metabolizowanych przez enzymy wątrobowe P450).

Pokazano zastosowanie ogólnoustrojowych kortykosteroidów w przewlekłej pokrzywce:

• w ciężkiej chorobie;
• z całkowitą nieskutecznością leków przeciwhistaminowych.

Dokładny mechanizm działania kortykosteroidów w przewlekłej pokrzywce nie jest jasny. Wiadomo, że cząsteczki kortykosteroidów dostają się do komórki i, tworząc kompleksy z receptorami glukokortykoidów, penetrują jądro. Następnie, tłumiąc ekspresję genów i kodując m-RNA do syntezy prozapalnych interleukin i cytokin, wysypki skórne w przewlekłej pokrzywce są zatrzymywane. Jednocześnie kortykosteroidy zapobiegają zaangażowaniu komórek zapalnych zdolnych do nasilenia erupcji pokrzywki z powodu wtórnego uwalniania czynników histaminoliberacji i cytokin.

Jeśli konieczne jest przepisanie ogólnoustrojowych kortykosteroidów, dopuszczalne są tylko krótkie cykle prednizolonu w dawkach dziennych większych niż 40 mg (1-2 mg / kg dziennie) przez pięć do siedmiu dni, aż do uzyskania remisji ze stopniowym zmniejszaniem dawki [4]. Długotrwałe stosowanie ogólnoustrojowych kortykosteroidów w przewlekłej pokrzywce nie jest zalecane, ponieważ pomimo oczywistego i szybkiego efektu klinicznego istnieje ryzyko poważnych działań niepożądanych. Ponadto zaostrzenie przewlekłej pokrzywki jest możliwe podczas próby anulowania ogólnoustrojowych kortykosteroidów. Tak więc stosowanie ogólnoustrojowych kortykosteroidów w przewlekłej pokrzywce jest ograniczone tylko przez ciężki i mdły do ​​zwykłego przebiegu leczenia choroby.

Największe trudności dla klinicystów pojawiają się w postępowaniu z pacjentami z przewlekłą pokrzywką autoimmunologiczną z powodu możliwego braku skuteczności klinicznej leków przeciwhistaminowych. Niezależnie od zaangażowania mechanizmów autoimmunologicznych leczenie przewlekłej pokrzywki rozpoczyna się od zastosowania leków przeciwhistaminowych. Jednak u pacjentów z pokrzywką autoimmunologiczną możliwy jest cięższy przebieg choroby i niska skuteczność leków przeciwhistaminowych. W praktyce klinicznej w takich przypadkach przepisywane są ogólnoustrojowe glikokortykosteroidy.

Dobrze wiadomo, że charakterystyczną cechą aktywacji immunologicznej komórek tucznych w przewlekłej pokrzywce autoimmunologicznej jest tworzenie odpowiedzi „późnej fazy”. Znaczenie tego etapu potwierdza skuteczność kortykosteroidów, ponieważ nie wpływają one na immunologiczną aktywację komórek tucznych, ale zapobiegają tworzeniu się nacieków komórkowych. Pod tym względem leczenie przewlekłej pokrzywki przypomina leczenie alergicznego nieżytu nosa i astmy, w których ważny jest wpływ na reakcję „późnej fazy”. Tak więc, przepisując leczenie przewlekłej pokrzywki autoimmunologicznej, nie należy jej traktować jako reakcji alergicznej, wówczas staje się jasne, dlaczego w ciężkim przebiegu tej postaci przewlekłej pokrzywki leczenie samymi lekami przeciwhistaminowymi jest niewystarczające. Celem terapeutycznym w przewlekłej pokrzywce autoimmunologicznej powinno być zapalenie, które rozwija się w wyniku procesów nie autoimmunologicznych, ale autoimmunologicznych.

W ciężkiej przewlekłej pokrzywce autoimmunologicznej wymagane jest specjalne leczenie (plazmafereza, dożylna immunoglobulina, cyklosporyna), które należy przeprowadzić w wyspecjalizowanych ośrodkach. Zastosowanie plazmaferezy jest skuteczne i patogenetycznie uzasadnione w przewlekłej pokrzywce autoimmunologicznej. Mechanizm działania plazmaferezy jest związany z mechanicznym usuwaniem funkcjonalnych przeciwciał z receptora IgE o wysokim powinowactwie lub immunoglobulin klasy E. W ciężkiej autoimmunologicznej przewlekłej pokrzywce i oporności na tradycyjną terapię uzasadnione jest również zastosowanie niespecyficznych metod immunoterapii, w tym cyklosporyny A i immunoglobuliny dożylnej. Skuteczność dożylnego zastosowania immunoglobuliny w leczeniu przewlekłej pokrzywki autoimmunologicznej wiąże się z jej zdolnością do aktywacji supresorów T i stymulowania produkcji przeciwciał antyidiotypowych przeciwko funkcjonalnym przeciwciałom aktywującym komórki tuczne.

Możliwość zastosowania cyklosporyny w przewlekłej pokrzywce wynika z jej zdolności do tłumienia degranulacji komórek tucznych i bazofili oraz produkcji cytokin, co jest szczególnie ważne, aby zapobiec reakcji „późnej fazy”.

W przypadku pytań dotyczących literatury prosimy o kontakt z wydawcą

L. A. Goryachkina, doktor nauk medycznych, profesor
N. M. Nenasheva, kandydat nauk medycznych, profesor nadzwyczajny
E. Yu. Borzova
RMAPO, Moskwa