Co to jest łuszczyca?

Łuszczyca jest przewlekłą niezakaźną chorobą skóry, której towarzyszy czerwonawo-różowe wysypki i łuszczenie się skóry..
Termin łuszczyca pochodzi od greckiego słowa łuszczyca, co oznacza świąd świąd lub świąd. Właśnie te objawy najbardziej obrazują ten niezakaźny problem dermatologiczny. Przy tej dermatozie podział komórek skóry zachodzi prawie trzydzieści razy szybciej. Ponieważ nie mają czasu na pełne dojrzewanie, kontakty międzykomórkowe zostają utracone. Prowadzi to do powstawania charakterystycznych płatków. W proces patologiczny bierze również udział układ odpornościowy: elementy ochronne są skierowane przeciwko własnym komórkom, co powoduje przewlekłe zapalenie zmiany. Opiszmy bardziej szczegółowo pytanie, czym jest łuszczyca i jak ją leczyć..

Rodzaje łuszczycy

Istnieje duża liczba klasyfikacji łuszczycy, które są oparte na ciężkości stanu, naturze wysypki, lokalizacji zmiany itp. Najczęściej wyróżnia się następujące rodzaje chorób:

1. Płytka nazębna (wulgarna) odpowiada za większość wszystkich rodzajów łuszczycy. Charakteryzuje się wyglądem tradycyjnych tabliczek pokrytych białą i szarą łuską..
2. Łuszczyca w kształcie łzy jest drugą najczęstszą i jest diagnozowana u co dziesiątego pacjenta. W tym przypadku na całej powierzchni ciała pojawiają się liczne i raczej niewielkie wysypki ze łuskami.
3. Wariant krostkowy charakteryzuje się tworzeniem krost..
4. W przypadku łuszczycy dłoniowo-podeszwowej elementy znajdują się w odpowiednich obszarach skóry.
5. Wariant wysiękowy charakteryzuje się tym, że łuski są nasycone żółtawą cieczą, która sączy się z ciała. Z tego powodu wyglądają na sklejone i zmieniają kolor..
6. Erytrodermia jest ciężką postacią choroby, ponieważ atakuje prawie całą powierzchnię skóry i zachodzą reakcje ogólnoustrojowe (temperatura, obrzęk węzłów chłonnych, zaburzony skład krwi).
7. Łuszczycowe zapalenie stawów charakteryzuje się uszkodzeniem stawów..

Etapy procesu patologicznego wyróżniają postępujący, stabilny i cofający się łuszczący się porost.

Objawy łuszczycy

Najczęściej wraz z rozwojem łuszczycy pojawiają się plamy na powierzchni skóry, pokryte szarawymi lub białymi łuskami, które można łatwo rozdzielić dotykiem. Z tym objawem wiąże się inna nazwa choroby - łuszczący się porost.

Lokalizacja wysypki

Z reguły zmienia się skóra znajdująca się na powierzchniach prostowników (łokcie, kolana) dużych stawów. Ulubioną lokalizacją jest granica skóry głowy i miejsca, które są ciągle narażone na obrażenia lub tarcie. Jednak tego objawu nie można uznać za kryterium diagnostyczne, ponieważ w przypadku nietypowych postaci łuszczących się porostów wpływają na inne powierzchnie skóry.

Charakterystyka blaszek

Rozmiar wysypki może być różny. Podstawowymi elementami są małe grudki o jasnoczerwonym lub burgundowym kolorze. Z czasem ich rozmiar znacznie wzrasta, a także mają tendencję do łączenia. W 90% przypadków objawy łuszczycy obejmują tworzenie się standardowych płytek, które charakteryzują się triadą:

1. Plama stearynowa charakteryzuje się lekkim zeskrobaniem szaro-białych łusek przypominających wióry ze świecy.
2. Jeśli nadal będziemy drapać powierzchnię płytki, po usunięciu wszystkich łusek pojawi się cienki biały film, który nazywa się terminalem.
3. Objawy rosy krwi można wykryć, usuwając film końcowy. Jeśli brodawki skóry zostaną uszkodzone, nie wystąpi ciężkie krwawienie, ale kroplówka.

Istnieje kilka zarejestrowanych objawów choroby:

1. Objawem Kebnera jest to, że wysypki łuszczycowe pojawiają się w miejscach podatnych na obrażenia (tarcie, zadrapania itp.). Jest to charakterystyczne dla postępującego stadium choroby..
2. Objaw Woronowa charakteryzuje się tworzeniem jasnego brzegu wokół nowo utworzonej grudki, jeszcze nie pokrytej łuskami. Jest to rodzaj reakcji naczyniowej organizmu i oznacza dalszy postęp choroby.

Te objawy łuszczycy często umożliwiają odróżnienie choroby od innych dermatoz o podobnym przebiegu..

Inne objawy

Oprócz skóry łuszczyca wpływa na paznokcie, włosy, a także stawy i narządy wewnętrzne. Zmiany na płytce paznokcia zaczynają się u podstawy i charakteryzują się rogowaceniem podpaznokciowym. Następnie powierzchnia staje się prążkowana i powstają na niej wrażenia (objaw naparstka). Łuszczycowe zapalenie stawów zaczyna się od zmian małych stawów, którym towarzyszy ból i stan zapalny..

Jest to również typowe dla swędzenia skóry z porostami. W wyniku tego powstają grzebienie, pęknięcia powierzchniowe i tendencja do krwawienia. Patogenne drobnoustroje mogą się namnażać w miejscach urazu, co doprowadzi do wtórnej infekcji i rozwoju zapalenia skóry.

Przyczyny łuszczycy

Niezakaźny charakter choroby został ustalony w XIX wieku. Od tego czasu stale prowadzone są liczne badania, w których badane są przyczyny łuszczycy. Jednak, podobnie jak w przypadku większości chorób ogólnoustrojowych, wciąż nie można znaleźć jednej przyczyny. Istnieje kilka teorii, z których każda ma dowody naukowe:

• Teoria odpornościowa, zgodnie z którą choroba jest wynikiem szeregu dysfunkcji układu odpornościowego. Oczekuje się rozwoju odpowiedzi autoimmunologicznej, w wyniku czego duża liczba limfocytów T gromadzi się w grubości skóry. Prowadzi to do przewlekłego stanu zapalnego i pogrubienia dotkniętego obszaru. Teorię potwierdza fakt, że biopsja płytki łuszczycowej może wykryć wysokie stężenie komórek odpornościowych, a także fakt, że stosowanie preparatów immunologicznych znacząco wpływa na przebieg choroby..
• Czynnik dziedziczny jest związany z wrodzoną patologią materiału genetycznego. Naukowcy zidentyfikowali już kilka odcinków DNA, których mutację obserwuje się u pacjentów z porostem płaskonabłonkowym. Geny te są przede wszystkim odpowiedzialne za dojrzewanie komórek odpornościowych (limfocytów T). Dlatego po ich złamaniu prawdopodobieństwo łuszczycy znacznie wzrasta. Jeśli rodzice cierpią na tę chorobę skóry, ryzyko rozwoju dermatozy u dzieci jest o 50% wyższe.
• Teoria genetyczna jest podobna do dziedzicznej, ale w tym przypadku rozważamy geny, w których mutacja może wystąpić w każdym wieku.
• Czynnik hormonalny potwierdza fakt, że u większości pacjentów z łuszczycą występują zmiany w narządach hormonalnych (przysadka, trzustka i tarczyca). Ponadto w tej kategorii pacjentów często dochodzi do naruszenia syntezy i wydzielania melatoniny. Ponadto poziom hormonów płciowych może mieć wpływ na przebieg choroby..
• Stres i silny szok mogą prowadzić do manifestacji choroby lub zaostrzenia jej objawów. Jednocześnie, z powodu uwalniania hormonów do krwi, rozpoczyna się seria reakcji biochemicznych, które prowadzą do pojawienia się łuszczącej się wysypki na skórze.
• Teoria wymiany opiera się na fakcie, że naukowcy zidentyfikowali podwyższone poziomy lipidów u pacjentów z łuszczycą. Ponadto wraz z zaostrzeniem choroby zmienia się metabolizm azotu i wzrasta ogólny poziom toksyn w organizmie..

W rzeczywistości wszystkie przyczyny łuszczycy można połączyć w dwie grupy:

• naruszenie podziału komórkowego skóry;
• zmiana w funkcjonowaniu układu odpornościowego.

Wszystkie czynniki zewnętrzne (ekologia, stres, urazy) tylko pogarszają przebieg choroby, ale nie mogą działać jako jeden powód.

Jakość życia pacjentów z łuszczycą

Wraz z innymi chorobami przewlekłymi łuszczyca może znacznie pogorszyć jakość życia pacjentów, którzy mogą odczuwać dyskomfort fizyczny i psychiczny. Często występują trudności z przystosowaniem się do pracy i przystosowaniem społecznym. Tak więc silne swędzenie czasami zakłóca normalny odpoczynek, a płytki na rękach mogą ograniczać wydajność.

Łuskowate wykwity na skórze głowy są szczególnie trudne do zniesienia. Wynika to z faktu, że płytki te powodują odrzucenie u niektórych, w wyniku czego pacjenci stają się niezdolni do życia, może nawet wystąpić socjofobia.

Stres wynikający z niezadowolenia z własnego wyglądu, ciągłego bólu lub swędzenia, a także zaburzeń immunologicznych często prowadzi do rozwoju zaburzeń psychicznych (zwiększony niepokój, depresja, izolacja społeczna). Tylko jedna czwarta pacjentów z łuszczycą nie odczuwa dyskomfortu psychicznego, podczas gdy u pozostałych pacjentów choroba ta stanowi poważną przeszkodę w normalnym życiu.

Wśród objawów łuszczycy, które pogarszają jakość życia, pierwsze miejsce zajmuje swędzenie skóry, drugie to ból stawów w łuszczycowym zapaleniu stawów.

Wideo - co to jest łuszczyca

Leczenie łuszczycy

Po zrozumieniu, czym jest łuszczyca, możesz lepiej wyobrazić sobie możliwe metody jej leczenia. Ponieważ jest to choroba przewlekła, nie można jej całkowicie wyleczyć. Możliwe jest jednak znaczne złagodzenie stanu pacjenta poprzez zmniejszenie objawów klinicznych. Podstawą zintegrowanego podejścia do leczenia łuszczącej się wysypki jest stosowanie leków i technik fizjoterapeutycznych. Istnieją również wskazówki ludowe, które pomogą rozwiązać problem..

Leki na łuszczycę

W przypadku tej choroby najbardziej popularne są środki do użytku zewnętrznego. Mogą zawierać kilka składników, które zapobiegają nadmiernemu podziałowi komórek skóry, a także zmiękczają i zmniejszają swędzenie skóry. Nazwy leków są różne, ale najczęściej zawierają następujące substancje:

1. Hormony glukokortykosteroidowe, które zmniejszają stany zapalne i hamują reaktywność układu odpornościowego. Po zastosowaniu miejscowym hormony mają mniej wyraźny wpływ ogólnoustrojowy. Część Elocom, Advantan.
2. Witamina D jest częścią dużej liczby miejscowych preparatów. Jego największą skuteczność w leczeniu łuszczycy wykazuje się w połączeniu z promieniowaniem ultrafioletowym.
3. Smoła jest stosowana głównie w leczeniu ognisk znajdujących się w skórze głowy.
4. Aktywowany cynk szybko eliminuje zaczerwienienia i swędzenie. Ten składnik jest praktycznie nieszkodliwy dla organizmu..

Wśród leków do układowego leczenia łuszczycy są:

• kortykosteroidy, ponieważ regulują metabolizm i eliminują ogniska zapalne, mają jednak wyraźny zespół odstawienia;
• cytostatyki hamują podział komórek naskórka, ale wraz z tym osłabiają układ odpornościowy i spowalniają regenerację innych tkanek;
• immunomodulatory przyczyniają się do normalizacji odpowiedzi immunologicznych, ale ich skuteczność nie została w pełni zbadana;
• niesteroidowe leki przeciwzapalne zmniejszają jedynie nasilenie swędzenia i stanów zapalnych, ale nie wpływają na pierwotne zmiany.

Oprócz głównej terapii stosuje się witaminy i leki przeciwalergiczne. Ponieważ nie ma naprawdę skutecznego leku do walki z łuszczycą, jest on przepisywany w połączeniu z procedurami fizjoterapeutycznymi..

Fizjoterapia

Wśród najczęściej stosowanych procedur leczenia chorób ogólnoustrojowych, czyli łuszczycy, wyróżnia się:

1. Hirudoterapia, w której stosuje się pijawki. Poprawia krążenie krwi i normalizuje odpowiedzi immunologiczne..
2. Doktor, rozmnażający się w źródle termalnym, pomaga pacjentom oczyścić skórę z wysypki. Podczas ichtioterapii ryby te dosłownie zjadają powierzchniowe płytki nazębne na skórze zanurzone w wodzie.
3. Krioterapia, podczas której pacjent umieszcza się na kilka minut w komorze o temperaturze powietrza -130 0 C. Po zabiegu zauważalnie zmniejsza się swędzenie i eliminuje stany zapalne i obrzęki.
4. Terapia PUVA łączy fototerapię i chemioterapię. Po podaniu leku, który gromadzi się w komórkach o wysokiej zdolności do regeneracji, pacjent jest naświetlany światłem. Ten ostatni ma określoną długość fali i promuje aktywację fotouczulacza. W ten sposób osiągana jest selektywność ekspozycji..

Czasami w leczeniu łuszczycy skuteczne jest stosowanie środków homeopatycznych lub środków ludowych.

Środki ludowe w leczeniu łuszczycy

W medycynie ludowej istnieje wiele przepisów na leki, zarówno do stosowania miejscowego, jak i doustnego..

Możesz przygotować maść i nałożyć ją na płytki. Najpopularniejsze są następujące przepisy:

1. Wymieszaj glistnik i smalec (1: 5), uzyskuje się skuteczne narzędzie.
2. Zmiel kwiaty tawuła i wymieszaj je z wazeliną (1: 1). Następnie podgrzej do 90 ° C i ostudź. Maść nie jest długo przechowywana, więc lepiej gotować w małych porcjach.
3. Połącz smalec, żywicę sosnową i wosk pszczeli, podgrzej je nad ogniem, stale mieszając. Następnie dodaj witaminę A z apteki..
4. Zwykła smoła brzozowa (25 g), wazelina (10 g), kwas borowy (5 g), miód (15 g), białko jaja, olej rybny (5 g) bardzo dobrze wymieszać i umieścić w ciemnym pojemniku. Nakładaj ten krem ​​tylko raz dziennie.
5. Maść Elecampane pomaga w zaostrzeniu choroby.

Tradycyjna medycyna do podawania doustnego zwykle ma na celu utrzymanie odporności i zmniejszenie stanu zapalnego i swędzenia:

1. Kwas owsiany składa się z 700 g ziarna, trzech litrów wody i pięciu dużych łyżek cukru. Wszystko to należy nalegać dwa dni.
2. Napar z liści laurowych przyjmuje się doustnie w 100 ml.
3. Aby przygotować nalewkę z pąków Sophora, musisz wziąć 500 ml wódki i 50 g suchych surowców, a następnie umieścić je w ciemnym miejscu na miesiąc. Weź łyżeczkę.
4. Odwar z nasion kopru pomaga wyeliminować ostre objawy, a także ma niewielki efekt hipnotyczny i uspokajający.

Kąpiele siarczanu miedzi są również stosowane w leczeniu łuszczycy..

Pacjenci cierpiący na łuszczycę nie od razu rozumieją, co to za choroba. Ale na tle przewlekłego przebiegu, częstych zaostrzeń, ciągłego swędzenia i dużej liczby wysypek często doświadczają dyskomfortu psychicznego. Często kończy się to depresją i socjofobią. Dlatego w leczeniu łuszczycy bardzo ważne jest, aby zwracać uwagę nie tylko na eliminację objawów i normalizację układu odpornościowego, ale także na stan psychiczny pacjenta.

Łuszczyca: rodzaje, leczenie, porady lekarza

Łuszczyca jest przewlekłą chorobą skóry o nieznanej przyczynie, objawiającą się pojawieniem się czerwonych łuszczących się plam na skórze..

Leczenie przeprowadza dermatolog.
Synonim - łuszczący się porost.
Kod ICD 10: L40. Zgodnie z międzynarodową klasyfikacją odnosi się do chorób skóry grudkowo-ropnej..

Łuszczyca jako choroba była badana przez około 200 lat. Przed tym okresem tacy pacjenci byli uważani za pacjentów z trądem i traktowani odpowiednio jako trędowaci. Różnica: trąd (trąd) - choroba zakaźna (patogen - Mycobacterium leprae). Łuszczyca - niezakaźna.

Zadowolony:

Powody

Etiologia (przyczyna) łuszczycy nie jest znana.

Najpierw opowiem o patogenezie (mechanizmie rozwoju) choroby, a następnie o możliwych przyczynach..

Patogeneza łuszczycy:

1. Komórki powierzchniowej warstwy skóry (naskórka) - keratynocyty zaczynają intensywnie się namnażać. Ich liczba wzrasta kilka razy. Ich cykl życia jest skrócony, to znaczy, że są one pokryte łuskami znacznie wcześniej niż normalne komórki skóry. Zewnętrznie proces ten objawia się pogrubieniem i zaczerwienieniem skóry, której powierzchnia jest również pokryta białawymi łuskami.
2. Komórki odpornościowe wnikają w grubość zmienionych komórek skóry - limfocyty: zabójcy T i pomocnicy T (czytaj więcej o komórkach i narządach układu odpornościowego). Komórki te wydzielają specjalne substancje, które przyciągają inne komórki układu odpornościowego - makrofagi i neutrofile..
   Reakcja zapalna rozwija się w skórze bez infekcji. Ta reakcja nazywa się autoimmunologiczną, to znaczy układ odpornościowy jest skierowany przeciwko swojemu ciału, a nie bakteriom lub wirusom..

A teraz o przyczynach.

Naukowcy wciąż spierają się o to, co jest przyczyną - gwałtowny wzrost keratynocytów, w odpowiedzi na którą masa komórek odpornościowych dostaje się do skóry? Lub pierwotna reakcja autoimmunologiczna w skórze jest pierwotna, a keratynocyty po tym zaczynają nadmiernie rosnąć i przyspieszać?

W każdym razie nikt dotąd nie dotarł do głównej przyczyny - CO TO JOK na początku tego lub innego mechanizmu na początku rozwoju łuszczycy?

I znowu ciekawy fakt. Wiadomo, że u pacjentów z HIV występuje tłumienie układu odpornościowego, głównie limfocytów T. Wydaje się, że łuszczyca nie powinna się w nich rozwijać. Jednak u pacjentów z HIV występuje zwiększona zapadalność na łuszczycę. A przebieg choroby u pacjentów z AIDS jest cięższy.

Prowokujące (wyzwalające) czynniki choroby

1. Dziedziczność: jeśli jedno z rodziców jest chore - ryzyko łuszczycy u dzieci wynosi 7%, w przypadku obojga rodziców ryzyko 40%.
2. Urazy skóry:
   - mechaniczne - rysy, nacięcia, zadrapania,
   - chemikalia - rozpuszczalniki, lakiery, farby, detergenty, chemia gospodarcza, perfumy,
   - termiczna - hipotermia, oparzenia.
3. Choroby endokrynologiczne - cukrzyca, niedoczynność tarczycy, zmiany hormonalne w organizmie.
4. Naprężenie.
5. Zakaźne choroby skóry - gronkowce, paciorkowce, zakażenia grzybicze.
6. Nadużywanie alkoholu, palenie tytoniu.
7. Zakażenie wirusem HIV.

Objawy

Główny objaw łuszczycy: pojawienie się różowo-czerwonych plam na skórze, których powierzchnia pokryta jest srebrnymi łuskami keratynowej warstwy skóry (naskórka).

1. Objaw „plamy stearynowej”.
   Jest to objaw patognomonowy (charakterystyczny tylko dla danej choroby). Skrobanie (grattazh) plamy łuszczycowe. Jest produkowany z tępym skalpelem lub szklanym szkiełkiem (nie paznokciem !!).
   Po lekkim skrobaniu powierzchnia plamy staje się biała, jakby pokryta woskiem - jest to objaw „plamy stearynowej”.
2. Objaw „filmu łuszczycowego”.
   Kolejny objaw patognomonowy dla łuszczycy.
   Po dalszym skrobaniu, ostrożnym usuwaniu łusek z płytki łuszczycowej, pod łuskami widoczna jest błyszcząca powierzchnia - tak zwany objaw filmu łuszczycowego lub terminalnego.
3. Objaw „Rosy Krwi Polotebnova” (objaw Auspitza).
   Kolejny objaw patognomonowy dla łuszczycy.
   Przy dalszym skrobaniu (grotowaniu) płytki nazębnej, to znaczy po usunięciu folii końcowej następuje punktowe krwawienie, które nie łączy się ze sobą. Jest to objaw „rosy krwi”.
4. Objaw Pilnova. Jest to charakterystyczne dla etapu początkowego i progresji. Zaokrąglona różowa plamka bez łuszczenia, z wyraźnymi obwódkami. Wraz z postępem choroby wzdłuż obwodu plamki (płytki nazębnej) odnotowuje się obrzeże czerwonej skóry, jeszcze nie pokryte łuskami.
5. Objaw Kebnera. Ogniska łuszczycowe pojawiają się na skórze w miejscach zranienia - w miejscach zadrapań, zadrapań, w miejscach tarcia na odzieży.
6. Objaw Kartamyshev. Kiedy blaszki na skórze głowy (ICF) są badane (dotykane) palcami, palcami wyczuwa się wyraźną granicę blaszek. W przeciwieństwie do łojotokowego zapalenia skóry, gdy nie ma wyraźnej granicy między plamami a zdrową skórą podczas badania palpacyjnego.
7. Objaw Woronowa jest objawem cofającego się (mijającego) miejsca. Na obrzeżach miejsca łuszczycowego pomarszczona skóra pozostaje przez jakiś czas jaśniejsza i jaśniejsza niż zdrowa skóra.
8. Objawem „naparstka” na paznokciach jest oznaką łuszczycy paznokci. Cały gwóźdź w punkcie wnika jak naparstek.
9. Objaw „plamki oleju” na paznokciach: żółto-brązowa plamka pod płytką paznokcia jest również oznaką łuszczycy paznokci.
10. Onychogryphosis - deformacja płytki paznokcia z łuszczycą paznokci. Gwóźdź przybiera brzydkie kształty, czasem podobne do ptasiego pazura.
11. Linia Beau Rayle. Linia wzdłużna przez cały paznokieć jest oznaką niedożywienia płytki paznokcia.

Rodzaje łuszczycy i kliniki

Łuszczyca zwyczajna

Synonimy - łuszczyca prosta, wulgarna, monetarna lub płytkowa. Kod ICD 10: L40.0
Ten typ występuje u 90% pacjentów..

Płytka łuszczycowa: różowo-czerwony obszar zaokrąglonej skóry, uniesiony 1-2 mm nad resztą skóry, wyraźnie odróżniający się od zdrowej skóry. Na wierzch płytki jest pokryta srebrnymi łuskami, które łatwo się odklejają, po czym tablica może lekko krwawić. Łagodne swędzenie skóry. Płytki mogą się ze sobą łączyć, tworząc tzw „Jeziora parafinowe (lub stearynowe)”.

Lokalizacja blaszek łuszczycowych: kolana, łokcie, skóra głowy (ICH), dłonie, stopy, okolice lędźwiowo-krzyżowe. To najbardziej ulubione lokalizacje tablic. Lekarze nazywają je również „tablicami dyżurnymi” (lub „stróżami”), ponieważ utrzymują się przez bardzo długi czas. Tylko jedno miejsce w łuszczycy jest powszechnym obrazem. To jest dokładnie tablica dyżurna.

Należy wykonać radiografię stawów, ponieważ u większości pacjentów występują zmiany w stawach.

Uogólniona łuszczyca krostkowa (L40.1) oraz krosta dłoń i podeszwa (L40.3)

Te dwie formy choroby różnią się jedynie występowaniem tego procesu. Mechanizmy patogenezy są takie same..
Formy krostkowe występują u 1% pacjentów z łuszczycą.

Na skórze pojawiają się pęcherzyki (pęcherzyki) i krosty (krosty), które mogą się ze sobą łączyć, tworząc „ropne jeziora”. Wokół może występować łuszczenie się skóry. Swędząca skóra może być problemem. Skóra wokół krost jest czerwona, zaogniona, gorąca w dotyku.
Gorączka.
We krwi - zwiększenie liczby białych krwinek (leukocytoza).
Są to najrzadsze i najcięższe rodzaje łuszczycy. Ale wymagają natychmiastowego badania lekarskiego i wyznaczenia kompleksowego leczenia. Uogólniona łuszczyca krostkowa wymaga leczenia szpitalnego. W bardzo rzadkich przypadkach, z dodatkiem infekcji bakteryjnej, w literaturze opisano nawet przypadki sepsy i zgonów.

Jedna z odmian łuszczycy krostkowej jest formą wysiękową. W tym przypadku na skórze nie ma owrzodzeń i pęcherzy, ale wilgotność dotkniętej skóry, tworzenie się skorup i swędzenie skóry.

Odporny na Acrodermatitis Allopo

Kod ICD 10: L40.2.

Krostkowe (krostkowe) zmiany łuszczycowe i łuszczenie pojawiają się na skórze palców rąk i stóp. Płytka paznokcia bierze udział w tym procesie..
Paznokcie są zdeformowane, złuszczają się miejscami z łożyska paznokcia, mają wgłębienia punktowe.

Łagodniejszą postacią jest łuszczyca paznokci bez zmian krostkowych, to znaczy bez owrzodzeń na skórze.

Łuszczyca

Kod ICD 10: L40.4

Na skórze pojawiają się punktowe, przypominające kroplę plamy różowego koloru o wielkości 1-3 mm z peelingiem. Może być łagodny świąd skóry..
Lokalizacja: całe ciało - na ciele, na rękach i nogach. Rzadko na twarzy.

Często postać łzy pojawia się po chorobach zakaźnych (zapalenie migdałków, SARS).

Łuszczyca artropatyczna

Kod ICD 10: L40.5

Inne nazwy - łuszczyca stawów, artropatia łuszczycowa, łuszczycowe zapalenie stawów.

Rozwija się u 10% pacjentów z łuszczycą.
Dotyczy to powierzchni stawów i tkanek okołostawowych - więzadeł, ścięgien, torebek stawowych.

Lokalizacja - dotyczy to przede wszystkim stawów, ale małych stawów międzypaliczkowych palców. Znane są jednak na przykład łuszczycowe zapalenie stawów kręgosłupa - zmiany stawów międzykręgowych lub łuszczycowe zapalenie stawów - zmiany w stawie biodrowym.

Skargi pacjentów: ból, sztywność stawów. Pojawiają się obrzęki i zaczerwienienia skóry w stawach. Często zdarza się, że pacjenci wcale nie zawracają sobie głowy, jednak zdjęcia rentgenowskie pokazują zmiany podobne do zwyrodnienia na powierzchniach stawowych.

Ból stawów i ograniczenie ruchu w stawach prowadzą do niepełnosprawności pacjentów. Tacy pacjenci powinni zostać skierowani na badanie MSEC w celu ustalenia grupy osób niepełnosprawnych..

Inna łuszczyca

Kod ICD 10: L40.8

Odwrotna łuszczyca (odwrotna, międzyigłowa) odnosi się do tego gatunku..

Lokalizacja - wręcz przeciwnie - nie na powierzchniach prostowników, ale na powierzchniach zgięcia. Fałdy łokciowe, dołu podkolanowe, wgłębienia pachowe, fałdy pachwinowe, pod gruczołami sutkowymi. Ponadto w pozostałych częściach ciała nie ma wysypki.

Rozwija się u pacjentów z otyłością i cukrzycą.
Manifestacja: na skórze pojawiają się czerwone plamy, prawie bez łuszczenia, lekko uniesione ponad otaczającą skórę.

Nieokreślona łuszczyca

Kod ICD 10: L40.9

Wszystkie inne gatunki, których z tego czy innego powodu nie można przypisać powyższym gatunkom, należą do tej grupy..

Sezonowa łuszczyca

1. Forma zimowa (światłoczuła łuszczyca). Wysypki pojawiają się w zimnych porach roku. Jest dobrze traktowany promieniowaniem ultrafioletowym..
2. Forma letnia (fototoksyczna łuszczyca). Zaostrzenia występują latem. Napromieniowanie UV zaostrza chorobę.

Etapy łuszczycy

1. Etap progresji lub ostry etap. Jest to pierwszy, początkowy etap łuszczycy, w którym odnotowuje się pojawienie się nowych płytek i plam oraz wzrost wielkości starych. Swędzenie, pieczenie, ogólne złe samopoczucie pacjentów. Wykryto reakcję Kebnera (patrz wyżej). Objaw Pilnovy jest pozytywny - przekrwienie (czerwona) obwódka bez łuszczenia się skóry wokół plam.

Istnieją trzy rodzaje wzrostu elementów skóry:

- zaokrąglona tablica rośnie.
- wiele małych blaszek łączy się w zlepek.
- miejsce z minimalnym złuszczaniem rośnie na obrzeżach.

Jeśli skorupa z łuszczycą zniknie, a skóra pozostanie czerwona i błyszcząca, podczas gdy pojawią się nowe wysypki, może to być sygnał postępu choroby. Leczenie należy rozpocząć!

Przebieg choroby

1. Łatwy przepływ Proces obejmuje nie więcej niż 3% powierzchni skóry.
2. Umiarkowany 3 do 10% skóry.
3. Ciężki przebieg choroby. Łuszczyca ma wpływ na ponad 10% skóry..
   Postać krostkowa, wysiękowa i uszkodzenie stawów są zawsze poważną postacią choroby.

Pamiętaj: obszar dłoni palcami - 1% skóry. Dłoń może zmierzyć obszar obrażeń.

W medycynie zachodniej wskaźniki PASI i DLQI są wykorzystywane do oceny nasilenia zmiany i aktywności procesu. W praktyce rosyjskiej wskaźniki te są rzadko stosowane i nie wpływają na skuteczność leczenia pacjenta..

Diagnostyka

Rozpoznanie opiera się na objawach klinicznych i skargach pacjentów..

Triada łuszczycowa: objaw plamki stearynowej + objaw filmu końcowego + objaw rosy krwi (wszystkie objawy opisano powyżej). Triada łuszczycowa jest wykrywana sekwencyjnie przez zeskrobanie płytki szklanym szkiełkiem lub tępym skalpelem. Ten zestaw objawów jest charakterystyczny dla większości pacjentów z łuszczycą. W domu możliwe jest przeprowadzenie takiego testu diagnostycznego na łuszczycę przed skontaktowaniem się z dermatologiem.

Diagnostyka różnicowa łuszczycy jest przeprowadzana z chorobami:

• Czerwony płaski porost - przeczytaj szczegółowo artykuł o czerwonym płaskim porostu
• Różowy porost - przeczytaj szczegóły na temat różowego porostu
• Parapsoriasis,
• Atopowe zapalenie skóry
• Wyprysk
• Kiła grudkowa
• Łojotokowe zapalenie skóry głowy
• Dermatophytosis na głowie
• Choroba Reitera, reumatoidalne zapalenie stawów, artroza
• Alergiczne dermatozy
• Pokrzywka

Leczenie łuszczycy

Pamiętaj: nie można całkowicie wyleczyć łuszczycy. Możesz osiągnąć długoterminową remisję.

Leczenie miejscowe

Uwaga: jeśli z maści pojawią się krosty, maść należy anulować i skonsultować się z lekarzem, aby skorygować leczenie!

1. Maści i kremy z witaminą D. Na przykład preparaty zawierające Calcipotriol - Dayvoneks, Psorkutan.
2. Maści i kremy z kortykosteroidami. Leki te zmniejszają odpowiedź immunologiczną w skórze, zmniejszają aktywność stanu zapalnego..
   Maści: Fluorocort, maść prednizolonowa, Locoid, Acriderm (linia maści Akriderm), Triderm, Sinaflan, Belosalik (betametazon + kwas salicylowy - przeczytaj instrukcję dla maści Belosalik), Eloc-S (mometazon + kwas salicylowy).
3. Kombinacje w jednej kompozycji preparatów witaminy D i kortykosteroidów. Na przykład żel Xamiol lub maść Daivobet.
4. Preparaty na bazie naftalanu.
   Krem Losterin (czytaj o Losterin), Naftaderm (czytaj więcej o Naftaderm).
   Nasmaruj dotknięty obszar skóry 2-3 razy dziennie - 4 tygodnie.
5. Smoła brzozowa i preparaty na jej bazie.
   Berestin, smoła brzozowa.
   Nasmaruj dotknięte obszary i pozostaw ekspozycję na 15-30 minut, a następnie zmyj ciepłą wodą z mydłem.
6. Kremy i maści na bazie solidolu. Możesz użyć samego solidolu, ale musisz znaleźć stary radziecki solidol, a nie solidol, który jest teraz sprzedawany w sklepach samochodowych z różnymi dodatkami.
   Kremy i maści: kartalina, cytopsor.
   Solidol i kremy na jego bazie pomagają w połowie przypadków z łuszczycą. Swędzenie trzeciego dnia zmniejsza się, złuszczanie znika, a sama plama stopniowo maleje.
7. Maści i kremy keratolityczne (złuszczające). Użyto niekonsekwentnie! Tylko do usuwania nadmiaru peelingu. Często w połączeniu z lekami kortykosteroidowymi w celu zmniejszenia swędzenia i stanów zapalnych..
   Nie może być stosowany w wysiękowej łuszczycy!
   Maść Belosalik: glukokortykoid Bepanten + środek keratolityczny Kwas salicylowy.
8. Preparaty cynku.
   Skin-cap - w postaci aerozolu, szamponu lub kremu. Zmniejsza podrażnienia i zaczerwienienia skóry, wysusza skórę. Skin-cap jest szczególnie przydatny w wysiękowej łuszczycy, a także u dzieci. Bez hormonów.
   Uwaga: nie używaj smoły i kwasu salicylowego na „płytkach na służbie”! Podrażnienie płatków na służbie może powodować rozprzestrzenianie się patologicznych wysypek na skórze.

Ogólne leczenie

1. Przede wszystkim eliminujemy czynnik prowokujący (patrz wyżej). W przeciwnym razie całe nasze leczenie nie wpłynie na chorobę..
2. Retinoidy Tigazon i Neotigazone. Są to jeden z głównych leków na łuszczycę. Działanie leków - nadmierny wzrost jest hamowany, procesy rogowacenia komórek skóry są znormalizowane. Struktury błon komórkowych są ustabilizowane.
   Neotigazon jest przyjmowany w dawce:
   25-30 mg dziennie - 8 tygodni.
   W ciężkich postaciach 50–75 mg na dobę wynosi również 8 tygodni.
3. Leki przeciwhistaminowe. Przypisany do wszystkich pacjentów. Zmniejsz aktywność odpowiedzi immunologicznej, zmniejsz tło alergiczne, złagodź swędzącą skórę i stany zapalne skóry jako całości.
   Preparaty: klarytyna, loratadyna, erius, telfast, tavegil, suprastin, difenhydramina.
4. Enterosorbenty. Leki te zmniejszają wchłanianie różnych toksyn z jelit do krwi. Stosowany tylko w połączeniu z innymi lekami i dietą..
   Przygotowanie: Enterosgel.
5. Cytostatyki i leki immunosupresyjne. Są to leki, które hamują wzrost i rozmnażanie komórek i hamują układ odpornościowy. Są przepisywane tylko przez dermatologa w ciężkiej łuszczycy.
   Metotreksat, fluorouracyl, cyklosporyna, neoral. Przebieg leczenia wynosi 4 tygodnie.
6. Kortykosteroidy w tabletkach i zastrzykach (dożylnie): deksametazon, prednizon, betametazon (diprospan). Przepisywany również na ciężką chorobę i krótkie kursy pod nadzorem lekarza. Najczęściej przepisywany w warunkach stacjonarnych.
7. NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne) - z uszkodzeniem stawów. Preparaty: indometacyna, voltaren, ibuprofen, diklofenak.
8. Terapia infuzyjna. Zmywa toksyczne kompleksy immunologiczne z organizmu. Odbywa się to w warunkach stacjonarnych w ciężkich przypadkach ze zwykłymi objawami choroby. Dożylnie: chlorek sodu, reopoliglyukina, hemodez.
9. 30% tiosiarczan sodu dożylnie. Obecnie nie jest stosowany ze względu na niską skuteczność tiosiarczanu, obecność działań niepożądanych i uwalnianie skuteczniejszych leków na łuszczycę.
10. Substancje psychotropowe. Mogą to być leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe (lub uspokajające). Zmniejszają lęk, depresję, zwiększają odporność na stres..
    Preparaty: afobazol, amitryptylina.
    Przypisany tylko z odpowiednimi objawami u pacjentów.
11. Środki uspokajające Zmniejsz pobudliwość i zwiększ odporność na stres. Napar z ziela matki, waleriany.
12. Preparaty multiwitaminowe. Complivit, selmevit, undevit i inne.
13. Leki poprawiające metabolizm.
    Befungin - preparat z brzozowego grzyba „chaga”.
    Kwas foliowy.
14. Psychoterapia. Stosowany w połączeniu z innymi obszarami leczenia.

Instrumentalne metody leczenia

1. Fototerapia - naświetlanie falami ultrafioletowymi za pomocą specjalnych urządzeń. Uwaga: solarium nie jest takim urządzeniem. I samoopalanie nie jest zalecane u pacjentów z łuszczycą.
2. Lampa UV do leczenia łuszczycy i bielactwa
3. Terapia PUVA. Stosowane są specjalne leki - psoralen. Albo w tabletkach, albo w postaci maści. W ciele psoraly gromadzą się w komórkach skóry. Po 3 godzinach dotknięta skóra jest narażona na promieniowanie ultrafioletowe..
   Wywołuje się lecznicze działanie psoralenu - hamują nadmierne rozmnażanie się komórek naskórka i naciekanie skóry. W obszarach skóry, które nie są narażone na promieniowanie UV, psoraleny nie działają w żaden sposób..
   Skuteczność terapii PUVA wynosi 70-80%.

Patrzymy na wideo, jak przeprowadzana jest terapia PUVA:

Łuszczyca

Łuszczyca (łuszczący się porost) jest przewlekłą, niezakaźną chorobą, która atakuje skórę, paznokcie i stawy. Charakteryzuje się pojawieniem się monomorficznej wysypki na skórze: jasnoróżowych guzków pokrytych srebrnymi łuskami. Elementy wysypki mogą łączyć się w różne konfiguracje przypominające mapę geograficzną. Towarzyszy mu łagodne swędzenie skóry. Łuszczyca pogarsza wygląd skóry, powoduje dyskomfort psychiczny u pacjenta. W przypadku uszkodzenia stawów rozwija się łuszczycowe zapalenie stawów. Uogólniona łuszczyca krostkowa kobiet w ciąży jest niebezpieczna, prowadząc do uszkodzenia płodu i poronienia.

ICD-10

Informacje ogólne

Łuszczyca jest szeroko rozpowszechnioną przewlekłą chorobą skóry, charakteryzującą się monomorficzną wysypką płaskich grudek, które mają tendencję do łączenia się w duże płytki, które szybko pokrywają się luźnymi srebrno-białymi łuskami. Łuszczyca ma przebieg podobny do fali, zapadalność - 2% całej populacji, zdiagnozowano tak samo u mężczyzn i kobiet.

Przyczyny i patogeneza łuszczycy

Etiologia i patogeneza łuszczycy nie są w pełni poznane, ale wyniki badań sugerują, że natura dziedziczna, zakaźna lub neurogenna jest najbardziej prawdopodobna. Dziedziczną naturę łuszczycy potwierdzają fakty, że zapadalność jest wyższa w tych rodzinach, w których łuszczyca została już zdiagnozowana, a ponadto u bliźniąt jednozygotycznych częstość występowania jest również wyższa niż w innych grupach. Zakaźna etiologia łuszczycy ogranicza się do obecności zmienionych kompleksów i wtrąceń, jak w przypadku infekcji wirusowej, jednak nie udało się jeszcze zidentyfikować wirusa.

I dzisiaj łuszczyca jest uważana za chorobę wieloczynnikową z udziałem składników genetycznych i zakaźnych. Osoby z trwałym urazem skóry, z przewlekłymi infekcjami paciorkowcowymi skóry, z zaburzeniami autonomicznymi i ośrodkowego układu nerwowego, z zaburzeniami endokrynologicznymi są zagrożone łuszczycą, a nadużywanie alkoholu zwiększa prawdopodobieństwo łuszczycy.

Objawy kliniczne łuszczycy

Podstawowym elementem łuszczycy jest pojedyncza grudka w kolorze różowym lub czerwonym, pokryta dużą liczbą luźno srebrno-białych łusek. Ważnym znakiem diagnostycznym jest triada łuszczycy: zjawisko plamy stearynowej, filmu końcowego i krwawienia punktowego podczas zdrapywania łuski.

Na etapie rozwoju łuszczycy wysypka jest niewielka, stopniowo w ciągu miesięcy, a nawet lat, ich liczba wzrasta. Łuszczyca bardzo rzadko debiutuje z intensywnymi i uogólnionymi wysypkami, taki początek można zaobserwować po ostrych chorobach zakaźnych, poważnych przeciążeniach neuropsychicznych i po masowej terapii lekowej. Jeśli łuszczyca ma taki początek, wysypki są obrzękowe, mają jasny czerwony kolor i szybko rozprzestrzeniają się po całym ciele, płytki łuszczycowe są przekrwione, opuchnięte i często swędzą. Grudki są zlokalizowane na powierzchniach zgięcia, szczególnie w okolicy stawów kolanowych i łokciowych, na tułowiu i skórze głowy.

Kolejny etap łuszczycy charakteryzuje się pojawieniem się nowych, już małych elementów w miejscach drapania, urazów i zadrapań, ta cecha kliniczna nazywa się zjawiskiem Koebnera. W wyniku wzrostu peryferyjnego nowo powstające elementy łączą się z istniejącymi i tworzą symetryczne płytki lub układają się w linie.

W trzecim etapie łuszczycy zmniejsza się intensywność obwodowego wzrostu płytek, a ich granice stają się wyraźniejsze, kolor dotkniętej skóry nabiera niebieskawego odcienia, intensywne złuszczanie obserwuje się na całej powierzchni elementów. Po ostatnim zatrzymaniu wzrostu płytek łuszczycy wzdłuż ich obrzeża powstaje pseudoatroficzne obrzeże - obrzeże Woronowa. W przypadku braku leczenia łuszczycy można zaobserwować pogrubienie blaszek, czasem brodawczakowate i brodawkowate narośla.

Na etapie regresji objawy łuszczycy zaczynają zanikać, podczas gdy normalizacja skóry przechodzi od środka dotkniętej powierzchni do obrzeża, najpierw złuszczanie znika, kolor skóry normalizuje się, a na koniec nacieki tkankowe znikają. W przypadku głębokich zmian łuszczycowych i zmian cienkiej i luźnej skóry czasami można zaobserwować tymczasowe odbarwienie po oczyszczeniu skóry z wysypki.

Łuszczyca wysiękowa różni się od zwykłej łuszczycy obecnością skorupiastych łusek na płytkach, które powstają w wyniku moczenia wysięku, w fałdach ciała może występować płacz. Grupa ryzyka wystąpienia wysiękowej łuszczycy obejmuje pacjentów z cukrzycą, osoby z niedoczynnością tarczycy (niedoczynnością tarczycy) i z nadwagą. Pacjenci z tą postacią łuszczycy zauważają swędzenie i pieczenie w dotkniętych obszarach..

Łuszczyca postępująca zgodnie z typem łojotokowym jest zlokalizowana na obszarach podatnych na łojotok. Duża ilość łupieżu nie pozwala na zdiagnozowanie łuszczycy na czas, ponieważ maskuje wysypkę łuszczycową. Z czasem plamy skóry dotknięte łuszczycą rosną i przechodzą na skórę czoła w postaci „łuszczycy łuszczycowej”.

U osób wykonujących ciężką pracę fizyczną łuszczyca dłoni i podeszew występuje częściej. W przypadku tego rodzaju łuszczycy główna część wysypki jest zlokalizowana na dłoniach, tylko kilka obszarów wysypki znajduje się na ciele.

Krostkowe formy łuszczycy zaczynają się od jednego małego pęcherzyka, który szybko przeradza się w krostę, a po otwarciu tworzy skorupę. Ponadto proces rozciąga się na zdrową skórę w postaci zwykłych łuszczycowych płytek. W ciężkich postaciach uogólnionej łuszczycy krostkowej na naciekanej skórze mogą pojawić się śródskórne małe krosty, które łączą się, tworząc ropne jeziora. Takie krosty nie są podatne na otwieranie i wysychają w gęstych brązowych skórkach. W przypadku krostkowych postaci łuszczycy zmiany są symetryczne, często zaangażowane są płytki paznokciowe.

Artropatyczna postać łuszczycy jest jedną z najcięższych, ból obserwuje się bez deformacji stawu, ale w niektórych przypadkach staw jest zdeformowany, co prowadzi do ankylozy. W przypadku łuszczycowego zapalenia stawów objawy łuszczycy ze strony skóry mogą wystąpić znacznie później niż objawy stawów. Przede wszystkim dotyczy to małych stawów międzypaliczkowych, a później dużych stawów i kręgosłupa. Ze względu na stopniowo rozwijającą się osteoporozę i zniszczenie stawów arthopatyczna postać łuszczycy często powoduje niepełnosprawność pacjentów.

Oprócz wysypek na skórze z łuszczycą obserwuje się zaburzenia wegetodystoniczne i neuroendokrynne, w czasie zaostrzeń pacjenci zauważają wzrost temperatury. Niektórzy pacjenci z łuszczycą mogą mieć zespół asteniczny i atrofię mięśni, zaburzenia narządów wewnętrznych i objawy niedoboru odporności. Jeśli postępuje łuszczyca, zaburzenia trzewne stają się bardziej wyraźne.

Łuszczyca ma przebieg sezonowy, większość nawrotów występuje w zimnych porach roku, a bardzo rzadko łuszczyca nasila się w lecie. Chociaż coraz częściej diagnozuje się mieszane formy łuszczycy, które powtarzają się o każdej porze roku..

Diagnoza łuszczycy

Dermatolodzy są diagnozowani na podstawie zewnętrznych objawów skórnych i skarg pacjentów. Łuszczyca charakteryzuje się triadą łuszczycową, która obejmuje zjawisko barwienia stearyny, zjawisko filmu łuszczycowego i zjawisko rosy krwi. Podczas zdrapywania nawet gładkich grudek złuszczanie nasila się, a powierzchnia nabiera podobieństwa do plamy stearynowej. Dzięki dalszemu skrobaniu po całkowitym usunięciu łusek odrywa się najdelikatniejsza delikatna półprzezroczysta folia, która pokrywa cały element. Jeśli ekspozycja jest kontynuowana, film końcowy zostaje oderwany i zostaje odsłonięta mokra powierzchnia, na której występuje krwawienie punktowe (kropla krwi przypominająca kroplę rosy).

W przypadku nietypowych postaci łuszczycy konieczne jest przeprowadzenie diagnostyki różnicowej z wypryskiem łojotokowym, grudkową postacią kiły i różowymi porostami. Badanie histologiczne ujawnia hiperkeratozę i prawie całkowity brak ziarnistej warstwy skóry właściwej, kolczasta warstwa skóry właściwej jest obrzęknięta ogniskami nagromadzenia granulocytów obojętnochłonnych, ponieważ zwiększa objętość takiego ogniska, migruje pod warstwą rogową skóry właściwej i tworzy mikroabrazy.

Leczenie łuszczycy

Leczenie łuszczycy powinno być kompleksowe, należy stosować pierwsze leki miejscowe, a przebieg leczenia uzależnień wiąże się z nieskutecznością leczenia miejscowego. Przestrzeganie reżimu pracy i odpoczynku, dieta hipoalergiczna, unikanie stresu fizycznego i emocjonalnego mają ogromne znaczenie w leczeniu łuszczycy.

Środki uspokajające, takie jak nalewka z piwonii i waleriany, łagodzą nerwową pobudliwość pacjentów, zmniejszając w ten sposób uwalnianie adrenaliny do krwi. Przyjmowanie nowej generacji leków przeciwhistaminowych zmniejsza obrzęk tkanek i hamuje wysięk. Tavegil, Fenistil, Claritidin, Telfast nie powodują senności i wywołują minimalne skutki uboczne, co pozwala pacjentom z łuszczycą prowadzić znajomy styl życia.

Zastosowanie lekkich leków moczopędnych w wysiękowej postaci łuszczycy zmniejsza wysięk i w rezultacie zmniejsza powstawanie rozległych warstwowych skórek. Jeśli występują zmiany w stawach, wskazane jest stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych w celu łagodzenia bólu - Ortophen, Naproxen i leki zawierające ibuprofen jako substancję czynną. Jeśli zaburzenia łuszczycowe w stawach są poważniejsze, stosuje się terapeutyczne nakłucia stawów z dostawowym podawaniem betametazonu i triamcynolonu.

W przypadku krostkowej postaci łuszczycy, łuszczycowych zmian paznokci i erytrodermicznej łuszczycy przepisane przez co najmniej miesiąc aromatyczne retinoidy dają dobry efekt. Stosowanie kortykosteroidów jest uzasadnione tylko w przypadku kryzysów łuszczycy, leki długo działające, takie jak dipropsan, a następnie plazoforeza, mogą szybko zatrzymać kryzys łuszczycowy.

Procedury fizjoterapeutyczne, takie jak kąpiele parafinowe i promieniowanie UV, są wskazane w przypadku różnych postaci łuszczycy. W postępującym stadium łuszczycy stosuje się maści przeciwzapalne, jeśli występuje proces zakaźny, maści z antybiotykiem. Laserowe leczenie łuszczycy i fototerapia są skuteczne. Przy przejściu łuszczycy do etapu stacjonarnego pokazane są maści i kremy keratolityczne, na przykład salicylowe, retinowe i bensalityna. Przeprowadzana jest krioterapia blaszek łuszczycowych. Jeśli łuszczyca ma wpływ na skórę głowy, stosuje się niskoprocentowe maści siarko-saliciolowe, ponieważ ze wzrostem zawartości kwasu salicylowego maść ma wyraźny efekt keratolityczny.

Na etapie odwrotnego rozwoju stosuje się miejscowo maści redukujące, stopniowo zwiększając ich stężenie. Jest to maść smołowa, ichtiolowa i naftalanowa lub maści zawierające te składniki. Miejscowe stosowanie maści o niskim stężeniu kortykosteroidów jest wskazane na wszystkich etapach łuszczycy. Preparaty modulujące proliferację i różnicowanie keratynocytów są obiecującym obszarem we współczesnym leczeniu łuszczycy. W okresie rehabilitacji leczenie uzdrowiskowe źródłami siarczku i radonu pomaga osiągnąć trwałą i długoterminową remisję..

Zapobieganie łuszczycy

Nie ma konkretnej profilaktyki łuszczycy, ale po debiucie choroby konieczne jest przyjmowanie środków uspokajających, prowadzenie kursów terapii witamin i poprawianie chorób, które wywołują nawrót łuszczycy.

Terminowe leczenie łuszczycy pozwala na długoterminową remisję i jest zapobieganiem skomplikowanym formom choroby.

Łuszczyca

Co to jest łuszczyca??

Łuszczyca (łuszczący się porost) jest chorobą niezakaźną, objawiającą się stanem zapalnym skóry, zwykle o charakterze przewlekłym i nawracającym. Jest to patologia rumieniowo-złuszczająca: na skórze, na której tworzą się srebrne łuski, pojawiają się czerwonawe, okrągłe, rumieniowe plamy w wyniku nienormalnie wysokiego tempa wzrostu komórek skóry, które u pacjentów z łuszczycą są 5-10 razy wyższe (w praktyce skóra wysycha i złuszcza się) „Szybszy niż zwykle). Przyczyna szybkiego wzrostu komórek jest nieznana, ale uważa się, że jest związana z zaburzeniami układu odpornościowego. Łuszczyca jest często obserwowana w rodzinach; niektóre geny są powiązane z chorobą.

Zmiany pojawiają się głównie na łokciach, kolanach, skórze głowy, okolicy lędźwiowo-krzyżowej, rękach i nogach. Często nie przeszkadzają, ale mogą powodować ból lub swędzenie. Przebieg choroby jest nieprzewidywalny i może wystąpić poprzez zaostrzenia, poprawę, a czasem nawet uporczywe remisje. W praktyce w wielu przypadkach tablice „przychodzą i odchodzą”: w niektórych okresach stają się większe, czasami zamiast tego całkowicie zanikają lub znikają, a następnie wracają tygodnie lub miesiące później.

Łuszczyca jest częstą chorobą, która występuje u około 1–5% ludzi na całym świecie. Ludzie o jasnej karnacji są bardziej narażeni na tę chorobę, a osoby o ciemniejszym kolorze skóry są mniej podatne na rozwój choroby. Choroba najczęściej występuje u osób w wieku od 16 do 22 lat i od 57 do 60 lat. Jednak ludzie we wszystkich grupach wiekowych i rasach są podatni na łuszczycę..

Objawy łuszczycy

Łuszczyca plackowata (zdjęcie powyżej), najczęstsza postać łuszczycy, zwykle zaczyna się od pojawienia się jednej lub więcej małych czerwonych, srebrnych, błyszczących plamek (płytek) na skórze głowy, łokciach, kolanach, plecach lub pośladkach. Może to również mieć wpływ na brwi, pachy, pępek, skórę wokół odbytu i rowek kulszowy. U wielu osób z łuszczycą ich paznokcie mogą być zdeformowane, pogrubione i skorodowane..

Pierwsze płytki mogą zniknąć po kilku miesiącach lub utrzymywać się; czasami ściśle rozmieszczone płytki łączą się w duże dotknięte obszary. U niektórych osób nie ma więcej niż jedna lub dwie małe płytki, podczas gdy u innych płytki tworzą duże dotknięte obszary na ciele. Grubsze płytki lub płytki na dłoniach, podeszwach stóp lub fałdach narządów płciowych mogą powodować swędzenie lub ból, ale w wielu przypadkach ludzie nie odczuwają objawów. Chociaż płytki nie powodują poważnego dyskomfortu fizycznego, są bardzo zauważalne i często powodują niezręczność u ludzi. Stres psychiczny spowodowany łuszczycą może być bardzo poważny..

Łuszczyca utrzymuje się przez całe życie, ale może pojawiać się i znikać. Objawy łuszczycy często zmniejszają się latem, gdy skóra jest wystawiona na jasne światło słoneczne. Niektóre osoby mogą mieć lata między epizodami aktywnej choroby..

U około 5–30% pacjentów z łuszczycą rozwija się zapalenie stawów (łuszczycowe zapalenie stawów). Łuszczycowe zapalenie stawów powoduje ból i obrzęk stawów.

Zaostrzenia.

Łuszczyca może się nasilić bez wyraźnego powodu lub z powodu różnych okoliczności. Zaostrzenia są często wynikiem czynników drażniących skórę, takich jak drobne urazy i poważne oparzenia słoneczne. Zaostrzenia występują czasami po zakażeniach, takich jak przeziębienia i paciorkowcowe zapalenie gardła..

Zaostrzenia występują częściej w zimie, po wypiciu alkoholu i w wyniku stresujących sytuacji. Wiele leków, takich jak leki przeciwmalaryczne, lit, inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACE), terbinafina, interferon alfa i beta-adrenolityki, może również powodować zaostrzenie łuszczycy.

Zaostrzenia występują częściej u osób otyłych, osób zakażonych ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) lub palaczy..

Rzadkie rodzaje łuszczycy.

Niektóre mniej powszechne rodzaje łuszczycy mogą mieć poważniejsze konsekwencje..

Erytrodermia łuszczycowa (zdjęcie poniżej) powoduje zaczerwienienie i łuszczenie całej skóry na ciele. Ta postać łuszczycy jest poważna, ponieważ podobnie jak oparzenie nie pozwala skórze działać jako bariera ochronna przed urazami i infekcjami..

Łuszczyca krostkowa jest kolejną rzadką postacią choroby. Dzięki tej formie w całym ciele powstają duże i małe pęcherze wypełnione ropą (krosty).

Łuszczyca dłoniowo-podeszwowa jest rodzajem krostkowej postaci choroby, w której krosty występują głównie na dłoniach i stopach. Czasami nazywany jest łuszczycą dłoni i podeszew..

Przyczyny łuszczycy

Wiek nie jest czynnikiem, ale choroba zwykle pojawia się między 16-22 rokiem życia a 57-60 lat. Stopień i aktywność łuszczycy jest bardzo różna, podobnie jak w przypadku każdej innej choroby. Wiele osób ma plamy na skórze głowy lub gdzie indziej, a to im nie przeszkadza, prowadzą normalne życie. W innych choroba dotyka dużej części skóry, co powoduje znaczny dyskomfort w ich życiu..

Co powoduje chorobę?

Proces ten powstaje w ludzkim układzie odpornościowym i łączy ze sobą rodzaj białych krwinek zwanych komórkami T. Gdy dana osoba jest chora na łuszczycę, komórki T błędnie wchodzą w działanie i stają się nadmiernie aktywne, co prowadzi do niezdrowego i szybkiego wzrostu komórek skóry.

Naukowcy wciąż próbują dowiedzieć się wszystkiego, co dzieje się w ciele pacjenta z łuszczycą.

Choroba jest wieloczynnikowa. Sklasyfikowana jako immunologiczna choroba zapalna.

Badania w tej dziedzinie wykazały, że główną przyczyną choroby jest układ odpornościowy i genetyka człowieka. Naukowcy wiedzą również, że nie każdy, kto dziedziczy geny choroby, choruje na łuszczycę. Wydaje się, że dana osoba powinna odziedziczyć „właściwą” kombinację genów. Następnie osoba musi doświadczyć zdarzenia (wyzwalacza), które powoduje zachorowanie.

Wiele osób twierdzi, że choroba pojawia się po wystąpieniu jednego z następujących czynników wyzwalających:

• silny szok emocjonalny (zdarzenie stresujące);
• paciorkowcowe zapalenie migdałków i inne infekcje;
• nadużywanie alkoholu
• przyjmował niektóre leki, takie jak preparaty litu, beta-blokery, leki przeciwmalaryczne, niesteroidowe leki przeciwzapalne;
• długo były przy chłodnej i suchej pogodzie;
• skaleczenia, zadrapania lub poważne oparzenia.

Większość specjalistów nie jest pewna, co powoduje chorobę, ale podejrzewają o szczególne czynniki. Zgodnie z założeniami czynnikami ryzyka choroby mogą być:

• autoimmunizacja (tj. że jest to choroba autoimmunologiczna);
• złe odżywianie;
• zespół przepuszczalności jelit;
• wzrost liczby komórek T we krwi, skórze właściwej i naskórku;
• złożoność trawienia białka;
• stres emocjonalny;
• zmiany hormonalne;
• genetyczne predyspozycje;
• niedobór witaminy D;
• choroba wątroby.

Diagnostyka

Lekarze diagnozują łuszczycę na podstawie wyglądu łusek i płytek, a także ich lokalizacji na ciele.

Lekarze czasami pobierają próbki tkanek skóry i badają je pod mikroskopem, aby wykluczyć inne choroby (takie jak rak skóry).

Leczenie łuszczycy

Istnieje wiele leków stosowanych w leczeniu łuszczycy. Najczęściej stosowana kombinacja leków, w zależności od nasilenia i rozpowszechnienia objawów u ludzi.

Przygotowanie miejscowe

Najczęściej stosowane preparaty do stosowania miejscowego (stosowane na skórę). Prawie wszyscy ludzie z łuszczycą korzystają ze środków nawilżających dla skóry (emolienty).

Inne leki miejscowe obejmują kortykosteroidy (Fluorocort, Beloderm, Acriderm), często stosowane razem z kalcypotrienem (zwanym także kalcypotriolem), który jest formą witaminy D lub w połączeniu ze smołą.

Takrolimus i Pimekrolimus stosuje się w leczeniu łuszczycy występującej w wrażliwych obszarach skóry (na przykład na twarzy, w pachwinach lub w fałdach skóry). Można również zastosować tazaroten lub antralinę..

Mocno pogrubione płytki nazębne można rozcieńczyć za pomocą maści zawierających kwas salicylowy, które zwiększają skuteczność innych leków.

Wiele z tych leków działa drażniąco na skórę, a lekarze muszą dowiedzieć się, które z nich są najlepsze dla konkretnego pacjenta..

Światłolecznictwo

Fototerapia (ekspozycja na światło ultrafioletowe) może również pomóc wyeliminować łuszczycę przez kilka miesięcy. Fototerapia - zastosowanie światła ultrafioletowego w leczeniu chorób skóry.

Fototerapia jest często stosowana w połączeniu z różnymi preparatami do stosowania miejscowego, szczególnie w przypadku dotknięcia dużych obszarów skóry. Tradycyjnie fototerapię prowadzono w połączeniu z psoralenem (lekami, które zwiększają wrażliwość skóry na promieniowanie ultrafioletowe). Terapia ta nazywa się PUFA (psoralen plus promieniowanie ultrafioletowe A).

Obecnie wielu lekarzy stosuje leczenie wąskopasmowym promieniowaniem ultrafioletowym B (UPUFV), które jest równie skuteczne jak PUFA. Niemniej jednak leczenie UPUVV odbywa się bez użycia psoralenu i dlatego nie ma podobnych skutków ubocznych, na przykład nie powoduje ekstremalnej wrażliwości na światło słoneczne.

Lekarze mogą również oddziaływać bezpośrednio na pojedyncze płytki na skórze za pomocą lasera skupiającego światło ultrafioletowe (leczenie ekscymerowe).

Leki immunosupresyjne

Leki immunosupresyjne są lekami stosowanymi celowo w celu osłabienia (stłumienia) układu odpornościowego, aby zapobiec pogorszeniu się łuszczycy. Leki te można przyjmować doustnie lub wstrzykiwać. Leki immunosupresyjne mogą zmniejszać zdolność organizmu do zwalczania infekcji.

• Cyklosporyna może być stosowana w leczeniu ciężkiej łuszczycy. Ten lek może powodować wysokie ciśnienie krwi i uszkodzenie nerek..
• Mykofenolan zwykle powoduje problemy w przewodzie pokarmowym i hamuje funkcję szpiku kostnego (zmniejsza wytwarzanie czerwonych krwinek, białych krwinek i płytek krwi). Może również zwiększać ryzyko rozwoju chłoniaka i innych nowotworów..
• Metotreksat zmniejsza stan zapalny w organizmie i wpływa na wzrost i rozmnażanie komórek skóry. Lekarze używają metotreksatu w leczeniu osób z ciężką łuszczycą lub nie reagujących na mniej szkodliwe formy terapii. Możliwe działania niepożądane mogą obejmować uszkodzenie wątroby i upośledzoną odporność..

Inne leki

Inne leki mogą być stosowane w leczeniu ciężkich postaci łuszczycy i łuszczycowego zapalenia stawów..

• Acytretyna jest szczególnie skuteczna w leczeniu łuszczycy krostkowej, ale często podnosi poziom tłuszczów (lipidów) we krwi i może powodować problemy z wątrobą i kościami, a także odwracalne wypadanie włosów. Ten lek jest przyjmowany doustnie. Może powodować poważne wady wrodzone i nie powinien być stosowany przez kobiety, które mogą zajść w ciążę. Kobiety muszą poczekać co najmniej 2 lata po ostatniej dawce acytretyny, zanim spróbują zajść w ciążę.
• Preparaty biologiczne są wytwarzane z żywych organizmów i hamują niektóre chemikalia związane z układem odpornościowym. Należą do nich etanercept, adalimumab, infliksymab, alefacept (ustekinumab), secukinumab, brodalumab (ixekizumab). Te leki są wstrzykiwane. Apremilast to kolejny lek doustny. Są zwykle najskuteczniejszymi lekami w ciężkich postaciach łuszczycy, ale nie badano bezpieczeństwa ich długotrwałego stosowania..

Dieta i naturalne środki zmiękczające skórę

Dla wielu osób naturalne emolienty w połączeniu z dietą terapeutyczną w łuszczycy są jednym z najlepszych sposobów naturalnego wpływu na chorobę..

W badaniach zbadano związek między strukturą jelit a procesem rozwoju choroby przez dziesięciolecia. Niektórzy eksperci uważają, że łuszczyca jest rzeczywiście spowodowana przepuszczalnością jelit, szczególnie w obszarze między dwunastnicą a jelita czczego. W związku z tym ciało stara się eliminować toksyny przez skórę..

Oto kilka naturalnych środków, które pomogą zmiękczyć skórę i złagodzić swędzenie:

• W łagodnej postaci choroby można użyć olejku z drzewa herbacianego i oliwy z oliwek. Te środki pomogą złagodzić swędzenie i zmiękczyć twarde płytki nazębne. Kilka kropli (3-5) olejku z drzewa herbacianego należy rozcieńczyć niewielką ilością oliwy z oliwek (na podłodze łyżki stołowej) i wcierać w suche obszary skóry i bezpośrednio w miejsce łuszczycy 2-3 razy dziennie.
• Aloe Vera - Aloe Vera Natural Gel jest bogaty w związki przeciwzapalne i lecznicze. Daje przyjemne uczucie chłodzenia swędzącej skórze. Jeśli cierpisz na początkowy etap łuszczycy, aloes może być bardzo skuteczny w łagodzeniu zaczerwienień i podrażnień. Żel Aloe Vera można znaleźć w większości aptek, fundusze należy wcierać w dotknięty obszar.
• Zastosowanie wanien - aby złagodzić swędzenie i podrażnienie, należy zebrać wannę z ciepłą wodą, wymieszać 3-5 łyżeczek oliwy z oliwek z 2 szklankami mleka. Dodaj powstałą mieszaninę do wody. Kąpiele owsiane pomogą również złagodzić swędzenie. Weź posiekane płatki owsiane (niearomatyzowane) i posyp wodą w wannie. Kąpiel z solą Epsom Epsom (siarczan magnezu) pomoże zmniejszyć swędzenie i usunąć łuski. Musisz wziąć 1-3 szklanki soli bogatych w magnez, łyżeczkę olejku lawendowego i dodać wszystko do kąpieli ciepłej wody. Weź kąpiel przez 30-40 minut.

Dieta Johna Pegano.

Dr John Pegano oparł swoją dietetyczną metodę na ponad 20-letnim doświadczeniu i opracował naturalne leczenie łuszczycy. Pacjenci przestrzegający systematycznych zaleceń diety Pegano wyraźnie odczuwali wszystkie jej zalety (objawy choroby zmniejszyły się, zaobserwowano przedłużoną remisję).

Powyżej są tylko ogólnie przyjęte zalecenia mające na celu zapewnienie, że choroba przechodzi w stan remisji. W walce z chorobą pacjent musi podjąć wszelkie niezbędne środki, aby choroba nie przybrała poważniejszej postaci. Jeśli zdecydujesz się trzymać diety, skonsultuj się z lekarzem, aby wydał odpowiednie zalecenia na podstawie Twojej konkretnej sytuacji..

Pamiętaj, że u pacjentów z łuszczycą objawy są różne i każdy reaguje na lek lub inną terapię i dietę inaczej..

Prognoza

Prognoza jest nieprzewidywalna. Jest to przewlekła choroba, która rozwija się w ogniska o różnym nasileniu. Zdecydowana większość pacjentów cierpi na łuszczycę od dziesięcioleci. Na szczęście jest to często łagodna postać choroby, z niewielką liczbą zmian skórnych i niewielkim wpływem na jakość życia..

I odwrotnie, mniejszy odsetek pacjentów cierpi na ciężką łuszczycę, która głęboko wpływa na jakość życia. Ta grupa pacjentów ma zwykle inne choroby, które wpływają na rokowanie: nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, nadwaga, choroby sercowo-naczyniowe, depresja itp. Jednak dla tej grupy pacjentów w ostatnich latach pojawiły się różne rodzaje leczenia, które radykalnie zmieniły przebieg choroby..